شهید رحمان بهرامی بیستم فروردین ۱۳۴۷، در روستای طهماسب آباد سلطانیه در خانواده ای پاک و روستایی فرزندی به دنیا آمد. او در سال ۱۳۵۹ هنگامی که سیزده ساله بود، مدرسه رها کرد تا خمینی بت شکن، حسین زمانه را در برابر یزیدیان تنها نماند. رحمان این نوجوان مومن که احترامش به بزرگ ترها مثال زدنی و تواضعش در برابر کوچک ترها ستودنی بود، هرگز از جبهه ها مگر برای مدت کوتاهی برنگشت.
شهید رحمان بهرامی گویی همیشه آماده شهادت بود، مجاهدی که همیشه وضو داشت، نمازش اول وقت بود و مناجات و نماز شبانه اش، نوای ایمان و شوق بود در دل همسر و پنج فرزندش.
رحمان بهرامی برای دفاع از حریم اهل بیت(ع) به‌عنوان مستشار نظامی عازم سوریه شد. ، در ۲۰ اسفندماه ۹۴ به درجه رفیع شهادت رسید. از این شهید مدافع حرم ۴ دختر و یک پسر به یادگار مانده است.
در وصیتنامه خود با سلام و ادب به پیشگاه حضرت ولیعصر(عج)، ائمه معصومین، امام خمینی(ره) و شهدای راه حق، امام خامنه‌ای و اهل بیت حسینی و آرزوی نابودی اسرائیل و گروه‌های تکفیری و آل سعود، چنین می نویسد: ” اگر شادی روح حقیر و امام و شهیدان و ائمه را می‌خواهید پیرو ولایت فقیه باشید.
این شهید والا مقام در سخنان خود کلیپ وداع می گوید: برای من گریه نکنید، بر امام حسین(ع) گریه کنید، همه ما رفتنی هستیم، امام حسین(ع) ، فرزندان و برادرانش را شهید کردندو اهل بیت اش را اسیر کردند، آنان جان های خود را فدا کردند تا نماز ، قران و دین باقی بماند.
برای من چرا گریه می کنید، دعا کنید توفیق پیدا کنیم تا در مقابل اسرائیل لعنتی، آل سعود خائن و امریکا جنایتکار بایستیم.
برای من گریه نکنید، بهترین انسان ها رفته اند، امام خمینی(ره) با آن عظمت که ما را از دست خائن ها نجات داد، رفته است مگر من باقی خواهم ماند، قدر همدیگر را بدانید و به همدیگر محبت کنید ، شما دعا کنید خداوند گناهان من را ببخشد و شهادت را نصیب من کند.
