یون می گوید «از نظر آماری، احتمال مرگ یک انسان ۲۰ ساله، یک هزارم درصد است و اگر بتوان پایداری و سلامت ۲۰ سالگی را در طول همه عمر حفظ کرد، عمر متوسط آدم ها به هزار سال خواهد رسید.» ریل کِرزوِیل، نویسنده و محقق، افزایش پایداری بدن را به عنوان هدف اول می داند و این مرحله را «پل اول» نامیده است. او می گوید «پل اول جایی است که ما باید به کمک دانش امروز، بیماری ها و فرآیند افزایش عمر را کند کنیم تا بتوانیم به خوبی وارد پل دوم شویم. پل دوم جایی است که پیشرفتی نمایی در دانش طول عمر رخ خواهد داد. در پل دوم اطلاعات حاصل از علم زیست شناسی، برنامه ریزی مجدد می شوند تا بتوانیم راهکاری برای معکوس کردن فرآیند پیری بیابیم.»
کرزویل اضافه می کند «دانشمندان شانس این را دارند که بر روی ساختارهای پایه ای بدن همانگونه کار کنند که یک مهندس بر روی توسعه یک نرم افزار کار می کند. با در اختیار داشتن کد ژنتیکی افراد، دانشمندان قادر خواهند بود انسان ها را برنامه ریزی مجدد نمایند. با دخالت RNA می تواند یک ژن را خاموش کرد و با ژن درمانی، می توان ژن های جدید را افزود و حتی ارگان های جدیدی به بدن اضافه کرد. ارگان های ساده مانند لوله های باد در شش راهم اکنون می توان براحتی با پرینترهای سه بعدی و از جنس مواد زیست تخریب پذیر ساخت و با عمل جراحی در بدن قرار داد. حتی شاید روزی بتوان قلبی آسیب دیده از حمله قلبی را برنامه ریزی مجدد کرد و آن را جوان و سالم نمود.»
مردم فکر می کنند فرآیند پیری و طول عمر، چیزی ورای علم پزشکی است و به کمک دخالت این علم نمی توان تاثیری بر آن نهاد؛ اما اینگونه نیست و شاید در آینده روزی برسد که به کمک برنامه ریزی مجدد و هک کردن ژن ها و سلول های بدن، بتوان انسان های ساخورده سالمی داشت و فرآیند پیری را کند نمود.
منبع: مهر
