امام حسین(ع) در وصیت‌نامه خود به برادرش محمد حنیفه در اشاره به فلسفه قیام خود؛ بر امر به معروف و نهی از منکر تاکید کرده و می‌فرماید: “من برای امر به معروف و نهی از منکر قیام کردم”
این سخن، جایگاه اساسى و اصلى امر به معروف و نهى از منکر را نشان می‌دهد. امام حسین(ع) با این عبارت، میخواهند نقش محورى امر به معروف و نهى از منکر را نشان دهند؛ به گونهاى که هدف نهایى قیام خویش را تحقق این امر میدانند.
اگر توجهى به جایگاه اصیل امر به معروف و نهى از منکر شود، مقصود حضرت از این سخن روشنتر خواهد شد. اصل «امر به معروف و نهى از منکر» در تمامى ادیان ابراهیمى مطرح و وظیفه تمامى پیامبران، رسولان، ائمه (ع) و مؤمنان است.
این مسأله یک وظیفه شرعى و فقهى صرف نیست؛ بلکه ملاک، معیار و در واقع علت فرستادن رسولان الهى است؛ زیرا عالم مادى، عالم اختلاط خوبىها و بدىها، حق و باطل، خوشآیندها و بدآیند‌ها، ظلمت و نور، فضایل و رذایل است و این امور گاهى چنان درهم تنیده مىشوند که شناخت آن‌ها و سپس تأسى و عمل به آن، دشوار می‌گردد.
ادیان الهى با شناساندن معروف و منکر و در واقع خوب و بد، حق و باطل، ظلمت و نور، فضایل و رذایل به انسانها و به دنبال آن دستور به انجام معروف‌ها و بازداشتن از منکر‌ها، هدایت الهى را به آدمى میآموزند و او را به صراط مستقیم رهنمون می‌شوند. رسول خدا (ص) درباره اهمیت و جایگاه ویژه امر به معروف و نهى از منکر مىفرماید: «کسى که امر به معروف و نهى از منکر کند، جانشین خدا در روى زمین و جانشین کتاب خدا و جانشین رسول خداست» و حضرت على (ع) فرمودهاند: «قوام شریعت امر به معروف و نهى از منکر است».
یکی از خصوصیات بارز حضرت سید الشهداء(ع) در میان ائمه اطهار احیاء امر به معروف و نهی از منکر است، ولی امر به معروف و نهی از منکر آن حضرت با تمامی امر به معروف‌ها و نهی از منکر‌ها تفاوت داشت.
اما امروز که جامعه ما دستخوش برخی حوادث و بزهکاری‌هاست، احیاء امر به معروف و نهی از منکر و انجام صحیح این فریضه دینی راهکاری مناسب برای کاهش بزه‌ها و آسیب‌های اجتماعی خواهد بود.
انتهای پیام/منبع:باشگاه خبرنگاران
