نبض سحر: استادیوم تختی مشهد قبل از انقلاب «سعدآباد» نام داشت. همزمان با اوج‌گیری مبارزات انقلابی، اقشار مختلف مردم مشهد به خصوص فرهنگیان این شهر در تاریخ ۱۳۵۷/۸/۱۶ اجتماعی بزرگ در این استادیوم برگزار کردند. سخنران این برنامه آیت‌الله خامنه‌ای بودند که در بخشی از سخنان‌شان نام این استادیوم محل تجمع را به نام مرحوم «غلامرضا تختی» تغییر دادند. بعد از این سخنان، مردم با تکبیر و صلوات، این مسأله را تأیید می‌کنند و نام این ورزشگاه از آن پس تغییر می‌کند.
پایگاه اطلاع‌رسانی KHAMENEI.IR این بخش از بیانات حضرت آیت‌الله خامنه‌ای را که پیش از پیروزی انقلاب اسلامی در این تجمع بزرگ بیان شده بود، به‌مناسبت سالروز درگذشت جهان‌پهلوان غلامرضا تختی، برای اولین‌بار منتشر می‌کند:
«بعضى از برادران ما از دو، سه روز قبل از این‌که سخن از تشکیل این انجمن باشکوه و عظیم در این مجمع مى‌شد، اظهار مى‌کردند که این تاکنون بهترین اجتماعى است که در این محل تشکیل شده. تا حالا هر چه اجتماع در این‌جا بوده، یا لااقل بیشترین اجتماعاتى که در این‌جا تشکیل شده است، اجتماعاتى بوده است مخدِّر یا مخرّب یا وقت‌گیر یا وقت‌کش و خلاصه براى سرگرم کردن و بازداشتن مردم.
جامعه‌ى ورزشکاران و به خصوص جامعه‌ى کشتى‌گیران و همچنین همه‌ى ورزشکاران مسلماً مانند دیگرِ برادران و خواهران خود از این رنج مى‌برده‌اند که یک چنین منطقه‌اى در شهر و یک چنین فضائى و این چنین تجهیزاتى هرگز نمى‌توانسته است با آرمانهاى مذهبى و ملى آنها هماهنگ باشد. حتى تاکنون نمى‌توانستند یک قهرمان محبوبشان را – اجازه بدهید به توصیه‌ى برادران بگویم یک پهلوان محبوبشان را، اسم قهرمان را تکرار نکنیم – یک پهلوان محبوبشان را که نمودار آزادگى جمع ورزشکار این ملت بوده است، نمى‌توانستند از او یک عکس حتى در این محوطه‌ى وسیع نصب کنند، نمى‌توانستند حتى نام او را بیاورند، زیرا جرم او این بود که سالها پیش – سالها پیش شاید حدود دوازده، سیزده سال پیش – این احساسى را که امروز همگانى شده است، داشت. در این محیط احساس خفگى مى‌کرد و این احساس را بروز مى‌داد و به خاطر همین {و به خاطر همین} شجاعتها و شهامتها بالأخره جان خود را از دست داد.
برادران ما، هم جامعه‌ى معلمین، که میزبانان ما و میزبانان بسیار عزیز ما هستند و سپاس همه‌ى ما بر آنها و نثار آنها و همچنین جامعه‌ى ورزشکاران و به خصوص کشتى‌گیران پیشنهاد کردند، من این پیشنهاد را در معرض میل و دید برادران و خواهران مى‌گذارم، اگر خواستید تصویب مى‌کنید و اگر تصویب کردید، حق با مردم است، حق با ملت است، همان، خواهد شد. پیشنهاد مى‌کنند که این استادیوم را به نام پهلوان غلامرضاى تختى نامگذارى کنید. بهتر از این «صحیح است» و بهتر از این تصدیق، هیچ عامل و موجبى براى چنین نامگذاریهایى وجود ندارد. غالباً نامگذاریها بر اساس یکسِرى اعمال غرضها و اعمال نفوذها و یکسرى تصمیم‌هاى فردى انجام گرفته. در هیچ نامگذارى‌اى این همه آحاد جمعیت یک‌زبان و یک‌نفس تصمیم نگرفتند و حالا که شما تصمیم گرفتید، حالا که خواستید، من با اجازه‌ى شما و از طرف همه‌ى مرد و زنى که در این‌جا حضور دارند و نیز چند برابر این جمعیت که امروز راه بر آنها بسته شد و به آنها اجازه‌ى شرکت در این مجلس داده نشد و مى‌دانم همه با ما همصدا هستند، با اجازه‌ى همه‌ى شما و از طرف همه‌ى شما این محل را نامگذارى مى‌کنم به استادیوم غلامرضاى تختى.» ۱۳۵۷/۸/۱۶
