حضرت فاطمه زهرا، دختر نبی مکرّم اسلام در سال پنجم بعثت، هشت سال قبل از هجرت، در مکه به دنیا آمد.
به گزارش نبض سحر، فردا روز میلاد حضرت فاطمه(س) و روز مادر است و در ادامه مروری بر زندگانی این بانوی مکرم اسلام خواهیم داشت.
حضرت فاطمه زهرا، دختر نبی مکرّم اسلام در سال پنجم بعثت، هشت سال قبل از هجرت، در مکه به دنیا آمد. ام ابیها،ام الحَسَنین، اُمُّ السِّبطَین وامُّ الائمَه از کُنیه های آن بانو و صدیقه، کبری، بتول، سیّده نساءالعالمین، مطهّره، راضیه، مرضیه، طاهره و محدثه و… از القاب آن حضرت است. مادرش، خدیجه بنت خویلد می باشد. فاطمه زهرا، فرزند رسول اللَّه، همسر ولیُّ اللَّه و مادر اوصیاء اللَّه است که خداوند در آیه تطهیر، به پاکی او شهادت می دهد.
کیفیت و چگونگى تولد حضرت زهرا (س)
دوران باردارى حضرت خدیجه سلام الله علیه سپرى گشت، زمان وضع حمل فرارسید، حضرت خدیجه سلام الله علیه براى زنان قریش پیام فرستاد تا بیایند و او را در امر وضع حمل کمک کرد و کارهاى مربوط به این برهه که مخصوص زنان است برعهده گیرند.
اما زنان قریش پاسخ دادند که ما نخواهیم آمد، چرا که سخن ما را نشنیده انگاشتى و با محمد صلى اللَّه علیه و آله یتیم ابوطالب، پیمان زناشوئى بستى.
خدیجه از این پاسخ رنجیده خاطر گشت، اما در یکى از همین روزها در حالى که او همچنان در بستر آرمیده بود، چهار زن گندمگون و بلندبالا مشاهده نمود که بر او وارد شدند. خدیجه که از دیدن آنان در هراس شده بود به تکاپو افتاد اما یکى از زنان او را آرام نمود و گفت:
اى خدیجه! اندوهگین و هراسناک مباش، ما از جانب خدا به سویت آمدهایم و خواهران تو هستیم، من ساره همسر ابراهیم خلیلم و این آسیه همسر فرعون است و آن یکى مریم دختر عمران و چهارمین ما صفورا دختر شعیب است. در این هنگام چهار زن در چهار سوى خدیجه سلام الله علیه قرار گرفتند و حضرت خدیجه سلام الله علیه حمل خود را بر زمین نهاد و نورى از او ساطع گردید که شرق و غرب عالم پرتوافکن شد.
نورى که به خانه هاى مکه راه یافت و همه را در حیرت فروبرد. پس از آن ده فرشته همراه با طشت و ابریقى مملو از آب کوثر از آسمان فرود آمدند. آن بانویى که در پیش روى خدیجه قرار داشت مولود را با آن آب شستشو داده و جامه که از شیر سفیدتر و از عنبر خوشبوتر بود بیرون آورد. با یکى تن مولود را پوشاند، و دیگرى را مقنعه ى او قرار داد آنگاه دست خود را بر لبان کودک نهاد و او را به سخن گفتن وادار نمود، فاطمه دهان گشود و چنین فرمود: اشهد ان لا اله اللَّه و اشهد ان محمد رسول اللَّه سیدالانبیاء و ان بعلى سیدالاوصیاء و ولدى ساده الاسباط.
آنگاه یکایک بانوان را سلام داده به نامشان خواند. آنها هم با رویى گشاده مولود فرخنده را مورد ملاطفت قرار دادند. حوریان بشارت تولد او را به آسمانها بردند. در آسمان از یمن قدوم او نورى پدیدار آمد و ساطع گردید که تا آن زمان سماواتیان چنین نورى را رؤیت ننموده بودند. بانوان خدیجه را شادباش گفته از میمنت و مبارکى و طهارت نسلش سخنها گفتند. خدیجه با سرورى زایدالوصف کودک را در آغوش کشید و با دنیایى امید و آرزو پستان در دهان او گذارد.
وی بهترین زنان از گذشتگان و آیندگان تا روز قیامت می باشد و سیده همه زنان عالم است. صدیقه طاهره، در مقام تقوا و عصمت و طهارت به جایی رسید که رسول خدا(ص) غضب و خشنودی آن بانو را غضب و خشنودی خداوند معرفی می‌کند.
یکی از یادگارهای حضرت زهرای مرضیّه(س) تسبیحِ آن بزرگوار در تعقیب نمازها است که در روایات امامان(ع) به نام تسبیح حضرت زهرا، آمده است.
حضرت فاطمه ی زهرا (س)جلوه ی جلال خداوندی و آئینه ی تمام نمای خصال نبوی و سیره ی علوی بود .بزرگ آیه ای که آیات الهی و روایات نبوی بیانگر شأن و منزلت او و احادیث ائمه ی معصوم «ع»نشانگر مقام و مرتبت اوست .
فاطمه «س»تنها یک شخص نیست ، بلکه شخصیتی جاویدان و حقیقتی سیال است که در بستر زمان جاری می باشد و زلال فضیلت و کمالی است که بر جویبار اندیشه و ذهن طالبان حقیقت و جویندگان فضیلت روان می شود .
پیامبر گرامی اسلام(ص) دو هدیه گران‌بها به دختر خود، حضرت فاطمه زهرا(س) دادند، یکی هدیه مُلکی «فدک» بود که آن را باب الکریم وضع کردند و دیگری هدیه ملکوتی «تسبیحات حضرت فاطمه زهرا(س)» است. در اهمیّت این ذکر همین بس که حضرت امام صادق(ع) درباره آن فرموده‌اند: «اگر هدیه و نحله‌ای بالاتر از آن تسبیح بود، پیامبر اسلام آن را به حضرت فاطمه(س) تعلیم می‌دادند.» این تسبیح و تعلیم جزو بهترین و برترین تعلیم‌های ملکوتی است که به صورت خاصّی به آن حضرت تعلیم داده شده تا دیگران هم از آن استفاده کنند. این یک تعلیم عمومی نبود، بلکه یک نحله و عطایی است که پیامبر اکرم(ص) به حضرت فاطمه(س) دادند، آنگاه به برکت آن معلّم، پیامبر(ص) و این متعلّمه، حضرت زهرا(س)، دیگران هم از منابع معنوی آن بهره می‌برند. از سوی دیگر حضرت زهرا(س)، هم منافع هدیه ملکی (فدک) را در اختیار محرومان و مستضعفان قرار دادند.
امام صادق(ع) فرمودند: «هر کس تسبیح حضرت فاطمه(س) را بگوید، سپس استغفار نماید، آمرزیده می‌شود و این تسبیح از نظر زمان صد تاست، امّا از نظر میزان و ترازوی عمل هزار تاست؛ شیطان را طرد می‌کند و [خدای] رحمان را راضی.»۱ و ثواب این ذکر براساس آیه شریف: «هر کس کار نیکی به جا آورد، برایش ده برابر نظیر آن است.»۲ محاسبه شده است؛ البتّه این حدّاقل ثوابی است که برای این ذکر در نظر گرفته شده و ممکن است فضایل و برکات دیگری برای این ذکر در نظر گرفته شده باشد. این تسبیح شیطنت و وسوسه‌های شیطانی را دور می‌کند و رضای پروردگار را تأمین می‌نماید.
انتهای پیام
