مامایی رشته‌ای است که در ایران قدمتی کهن دارد و شروع فعالیت‌های آکادمیک آن به سال ۱۳۰۸باز می‌گردد حوز‌ه‌ای که طی سال‌های گذشته به جای پیشرفت با مشکلات زیادی رو به رو بوده و این مشکلات همواره با این قشر از جامعه پزشکی کشور همراه است.
به گزارش نبض سحر به نقل ازخبرنگار بهداشت و درمان باشگاه خبرنگاران؛ جامعه مامایی یکی از مستقل‌ترین گروه‌های پزشکی بشمار می‌رود اما به رغم تلاش‌های فراوان برای شناخته شدن در سیستم بهداشتی و درمانی هنوز جایگاه مشخصی برای آن‌ها در کشور در نظر گرفته نشده است.
ماما‌ها ضمن اینکه به پذیرش بیماران می‌پردازند مسئولیت زایمان و آموزش دانشجو‌ها را نیز به عهده دارند. اما در بیمارستان‌های آموزشی ایران به رغم اینکه انجام زایمان طبیعی جزء شرح وظایف ماما است، ماما‌ها اجازه زایمان ندارند و اگر در قبال مراقبت از ۷ یا ۸ مادر باردار ۲ یا ۳ زایمان را انجام دهند سازمان‌های بیمه گر تنها ۱۰ تا ۱۵ درصد تعرفه زایمان را به آن‌ها پرداخت می‌کنند.
ناهید خداکرمی، رئیس انجمن علمی مامایی ایران نیز با اشاره به اینکه در سال گذشته حدود ۷۲ درصد زایمان‌های طبیعی توسط ماما‌ها انجام شده، اظهارداشت: این عدد و رقم نشان می‌دهد بار اصلی زایمان طبیعی در کشور بر عهده ماماهای شاغل در زایشگاه‌ها است و نکته مثبتی که در طرح تحول سلامت مشاهده می‌شود این است که تعرغه زایمان برای ماما و پزشک یکسان دیده شده است اما در زمان پرداخت دستمزد‌ها تعرفه ماما‌ها بسیار ناچیز می‌شود، که اگر بخواهیم عدالت در سلامت را نهادینه کنیم، ابتدا باید عدالت میان حرفه‌ای را ایجاد کنیم.
اگر نگاهی به طرح تحول سلامت و ترویج زایمان طبیعی و رایگان شدن آن بیندازیم بی‌مهری که در حق جامعه مامایی روا داشته شده به راحتی قابل رویت است زیرا برای افزایش آمار زایمان‌های طبیعی و دریافت تعرفه زایمان تمامی تولد‌ها به نام پزشک در سامانه ثبت تولد لحاظ می‌شود و این در حالی است که عامل تولد ماما بشمار می‌رود و نه پزشکان.
سختی کار از دیگر معضلاتی است که جامعه مامایی با آن دست به گریبان است و و در حال حاضر ماما‌ها با سی سال سابقه کار بازنشسته می‌شوند، در حالی که جامعه مامایی خواستار پنج سال بخشودگی در بازنشستگی است.
فقدان اداره مامایی در سطح وزارت بهداشت از دیگر معضلاتی است که می‌تواند نارسائی‌هایی را برای اینجامعه از نظر برنامه ریزی و سیاستگذاری ایجاد کند.
با توجه به خدماتی که ماما‌ها می‌توانند برای ارتقاء سطح سلامت دختران نوجوان در آستانه بلوغ، مادران باردار؛ کاهش میزان مرگ و میر ناشی از زایمان‌های زودرس، زنان یائسه و مواردی از این قبیل در نظام سلامت ارائه دهند که خلاءهای مدیریتی این بخش‌ها به خوبی حس می‌شود اما هنوز سازمان‌های بیمه‌گر پایه خود را ملزم به عقد قرارداد با ماما‌ها نکرده‌اند.
ماما‌ها جایگاهی در بخش‌های بالینی ندارند و مسئولیتی در این بخش‌ها به آن‌ها واگذار نمی‌شود و به رغم طیف متنوع و وسیعی از خدمات که می‌تواند توسط این قشر به نظام سلامت ارائه شود اما جایگاه مشخصی برای آن‌ها در سیستم بهداشت و درمان کشورمان وجود ندارد.
عدم تناسب فارغ التحصیلان بیکار با نیاز زایشگاه‌ها به ماما، مغفول ماندن خدمات سرپایی مامایی از دیگر مشکلات این قشر در کشور است بطوری که رئیس انجمن علمی مامایی ایران در این باره می‌گوید: درخوشبینانه‌ترین حالت ۱۰ تا ۱۵ هزار مامای بیکار داریم و یا در حرفه‌ای غیر از مامایی مشغول به فعالیت هستند و این در حالی است که زایشگاه‌های ما حدود ۹ هزار ماما کمبود دارند.
از آنجا که خدمات مامایی ارتباط مستقیمی با سلامت زنان، دختران و نوزادان دارد امیدواریم در ایران از تخصص ماما‌ها در جهت ارتقای کیفیت سلامت کشور استفاده بیشتری شود.
انتهای پیام/
