یافته ها حاکی از آن است که آلودگی هوا نباید مانع از ورزش کردن افراد ساکن در شهرها در فضای آزاد شود.
«زورانا خووانوویک آندرسون»، استادیار مرکز اپیدمیولوژی دانشگاه، در این باره می گوید: «حتی برای آن دسته از افرادی که در آلوده ترین نواحی شهر زندگی می کنند، پیاده روی یا دوچرخه سواری در فضای باز به مراتب سالم تر از ماندن در خانه و عدم فعالیت است.»
وی در ادامه می افزاید: «البته ما همچنان به مردم توصیه می کنیم که در صورت امکان در فضاهای سبز، پارک ها و جنگل ها که آلودگی هوا کمتر است و به دور از جاده های شلوغ ورزش کنند.»
البته لازم به ذکر است که یافته های این تحقیق مربوط به دانمارک و سایر مناطق دارای میزان آلودگی مشابه می باشد و شاید در مورد شهرهای دیگر با میزان آلودگی بالاتر صدق نکند.
در این مطالعه بیش از ۵۲ هزار فرد بزرگسال در دو شهر بزرگ دانمارک مورد ارزیابی و بررسی قرار گرفتند. سن این افراد بین ۵۰ و ۶۵ سال بود. بین سال های ۱۹۹۳ و ۱۹۹۷، شرکت کنندگان در مورد میزان فعالیت فیزیکی اش در فضای آزاد گزارش دادند.
تا سال ۲۰۱۰، ۵۵۰۰ نفر از این شرکت کنندگان فوت کرده بودند. میزان مرگ و میر در بین افرادی که ورزش کرده بودند در مقایسه با افراد غیرفعال ۲۰ درصد کمتر بود. این تفاوت حتی در مورد افرادی هم که در نواحی بسیار آلوده شهر زندگی می کردند نیز صدق داشت.
««درسون» در این باره می گوید: «غالباً آلودگی هوا به عنوان مانعی برای ورزش کردن تلقی می شود. اما در جوامع مدرن که چاقی و عدم تحرک سلامت انسان ها را در معرض خطر قرار داده، یافته های ما حتی از ورزش کردن در هوای آلوده هم دفاع می کند.»
مهر
