همزمان با سالروز شهادت پنجمین اختر تابناک آسمان امامت و ولایت، امام محمدباقر (ع)، مردم مؤمن و انقلابی ایران اسلامی با برگزاری مراسم عزاداری و جلسات معرفتی، یاد این امام بزرگوار را گرامی داشتند.*
امام محمدباقر (ع) در دوره‌ای حساس از تاریخ اسلام می‌زیست؛ دورانی که اگرچه از شدت خشونت علنی حکومت‌ها کاسته شده بود، اما فضای سیاسی و فرهنگی جامعه اسلامی از نظر تحریف دین، غفلت مردم و استیلای بنی‌امیه به شدت آلوده بود.
لقب «باقر العلوم» را پیامبر اسلام به او داده بود؛ کسی که با شکافتن مرزهای دانش، بنای یک تمدن علمی–مذهبی را پایه‌گذاری کرد؛ تمدنی که بعدها با تلاش امام صادق (ع) به شکوفایی رسید.
امام محمدباقر (ع) بیش از هر چیز، با جهاد علمی و فرهنگی خود شناخته می‌شود. در روزگاری که شمشیر بنی‌امیه کمتر از گذشته خون می‌ریخت اما تزویر و جعل حدیث بیداد می‌کرد، امام پنجم با تأسیس حلقه‌های علمی، پاسخ به پرسش‌های کلامی و تربیت شاگردان برجسته، نهضت بازگشت به قرآن و سنت نبوی را آغاز کرد.
شهادت مظلومانه امام باقر (ع) در سال ۱۱۴ هجری قمری به دست هشام بن عبدالملک، پایان فصلی از روشنگری بود؛ اما میراث علمی و تربیتی آن حضرت، زمینه‌ساز گسترش معرفت اهل بیت در جهان اسلام شد.
امروز، بیش از هر زمان دیگری، جامعه ما نیازمند بازگشت به «مکتب باقری» است؛ مکتبی که در آن علم با اخلاق، تقوا با شجاعت، و اندیشه با عمل پیوندی ناگسستنی دارد.
