اطلاع رسانی و باخبر شدن از اخبار امروز، جز روزمره های هر فردی است و گوشی همراه یک پل به سوی دنیای مجازی شده است
استفاده از فضای مجازی و اخبار آن گاهی کمک بسیاری درجهت شکل گیری درست افکار عمومی می کندو می تواند در شناخت سره از ناسره نقش مهمی را ایفا کند
اما در همین فضای مجازی گاه افراد ناآگاه و گاه خبرنگار نماها که هرگز فرصت ارایه خود به عنوان یک فردمفید در جامعه را نداشته اند از ابزار رسانه برای باج خواهی ،عقده گشایی ،یارگیری و حتی کسب درآمد با چاشنی بازی با آبرو و حیثیت مردم استفاده می کنند
آلوده کردن فضای رسانه ای استان نه تنها به مردم اجازه نمی دهد مشتاقانه به رسانه اعتماد کنند و اخبار صحیح را دریافت کنند بلکه باعث از بین رفتن اخلاق حرفه ای و فردی و ایجاد ناامیدی ،شک ،بدبینی به نظام ، دولت و حتی به مردم کوچه و خیابان می شود واین روزها امید متاعی است گران که به آسانی به دست نمی آید
هرباغچه ای را که بیل بزنیم کرمی در آن نهفته است حتی باغچه خودمان و در این میان نقش رسانه فقط آشکار کردن نقاط ضعف نیست بلکه گاه آموزش وایجاد الگوی درست فعالیت اجتماعی ، زندگی ،مردمداری ،قدر شناسی ،مهربانی،تاب آوری ،همدلی ،وجدان وانضباط کاری و….. در جامعه است
بازی با آبروی مردم ،خیرین ،موسسات ،ادارات و کسبه که فضای روانی جامعه را به هم می ریزد بومرنگی است که دیر یا زود به خودمان باز خواهد گشت و صدمات آن را لمس خواهیم کرد و گاهی نیز این تهدیدات و بازیها شبیه به داستان عبید زاکانی است
درویشی به در دهی رسید. جمعی کدخدایان را دید آنجا نشسته‌اند، گفت: «مرا چیزی بدهید و گرنه، به خدا! با این ده همان کنم که با آن ده دیگر کردم.» ایشان بترسیدند؛ گفتند: «مبادا که ساحری باشد که از او خرابی به ده ما رسد.» آنچه خواست بدادند. بعد از آن پرسیدند: «که با آن ده چه کردی؟» گفت: «آن جا درخواستی کردم، چیزی ندادند؛ به این جا آمدم. اگر شما نیز چیزی نمی‌دادید، این ده را ترک می‌کردم و به دهی دیگر می‌رفتم.»
