به گزارش نبض سحر، مجید بیگی دکترای انقلاب اسلامی در یادداشتی در خصوص مذاکره در دوران های گذشته ایرانیان نوشت:
همواره وقتی از لشکرکشی های نیروهای تکفیری از جمله داعش خبر دار می شوم و از مقابله نیروهای مردمی ومدافعین حرم با آنها مطلع می گردیدم یک سؤال اساسی ذهنم را بخود مشغول می داشت و آن اینکه چرا وقتی نیروهای تکفیری وهابی قبور ائمه بقیع را تخریب کردند وبه سایر حرمین مانند کربلاء حمله ور شدند نیروهای مردمی واهالی آن شهرها نتوانستند کاری از پیش ببرند و از حرم های معصومین (ع)دفاع کنند ؟چرا دولت آن زمان ایران هیچ موضعی نشان داد و پرسش های این چنینی دیگر، برای همین عزمی را عظیم و جدی را جزیم کردم تا تحولات سیاسی اجتماعی ایران را دوباره خوانی کنم
اگر تاریخ ایران را ورق بزنیم به دوره ای خواهیم رسید که نه چندان از ما دور است، در فاصله ی دویست سالگی ما اندکی کمتر ویا کمی بیشتر به سالهای می رسیم که دورانی بس محنت انگیز و تاسف آور است، سالهای جنگ های ایران و روسیه و جدایی مناطق عظیمی از این سرزمین کهنسال ،شاید ما همواره گمان کرده ایم که این سالها ،ایران یک کشور ضعیف و ناتوان بوده است اما اگر برگ های تاریخ را دقیق ورق بزنیم می بینم در همان جنگ های ایران و روس ، که بطور کلی این جنگ در دو مرحله انجام گردید جنگ اول و جنگ دوم ،ما کشوری اگر قدرتمند نبوده ایم اما هرگز کشوری ضعیف نیز نبوده ایم به گواهی تاریخ جنگ اول ایران و روس مدت ۱۰سال طول کشیده و در نهایت با قرار داد گلستان مناطقی از ایران جدا شده است اما جالب است بدانید که تمامی مناطق از دست رفته در طول این ده سال ،وقتی که جنگ دوم آغاز شد ایرانیانیان توانستند فقط وفقط در طول سه هفته (بسیار شگفت آور است) تمامی آن مناطق الا یکی دو مورد جزئی را از چنگال دشمن متجاوز خارج کنند اگر چه سرانجام جنگ با قرارداد ترکمنچای تمام شد و بسیاری از مناطق وباره واگذار شد اما همین خود گواه از توانمند بودن نیروی نظامی ایران را می رساند دو مورد دیگر وجود دارد که نشان از توانمندی ایران است یکی جنگ در جبهه شرق ایران در مورد هرات است که در آنجا نیز نیروهای نطامی موفق عمل کردند و دیگری جنگ در جبهه غرب با عثمانی ها است که در آنجا نیز نیروهای نطامی ایران بر دولت قدرتمند عثمانی فائق آمدند که منتهی به قرار داد ارزنه الروم شد
بنابراین وقتی این موارد را نگاه می کنیم کاملا متوجه می شویم که ایران اگرچه در جبهه شمال از روس ها شکست خورده بود اما کشوری ضعیف نبوده است (حداقل در بعد نظامی) برای همین برای بنده همیشه این سوال بود که وقتی قبور ائمه بقیع یا دیگر حرم های مطهر ائمه مورد هدم و هجم وهابیت قرار گرفت چرا دولت ایران در مقابل آنها موضع نگرفت ؟
طبق گزارشی در هشتم شوال سال ۱۳۴۴ هجری قمری پس از اشغال مکه ، وهابیان به سرکردگی عبدالعزیزبن سعود (موسس رژیم سعودی در عربستان)روی به مدینه آوردند و پس از محاصره و جنگ با مدافعان شهر، سرانجام آن را اشغال نموده ، به تخریب قبور ائمه بقیع پرداختند . اما این اولین بار نبود یک بار دیگر به مدینه هجوم برده ، پس از یک سال و نیم محاصره توانستند آن شهر را تصزف کنند و پس از تصرف اقدام به غارت اشیای گرانبهای حرم پیامبر – صلی الله علیه و آله و سلم – و تخریب و غارت قبرستان بقیع نمودند . آنچه که جالب است ایستادگی تمام عیار مردم مدینه در مقابل این گروه تکفیری است که یکسال ونیم محاصره طول کشیده است
طبق نقل تاریخی سعودی ها در این حمله چهار صندوق مملو از جواهرات مرصع به الماس و یاقوت گرانبها و حدود یکصد قبضه شمشیر با غلاف های مطلا به طلای خالص و تزیین شده به الماس و یاقوت و … به یغما بردند . و این نیز نخستین حمله آنان به مقدسات اسلامی نبود . صلاح الدین مختار نویسنده و مورخ وهابی بخشی از افتخارات وهابیت در حمله به کربلای معلی را چینن می دهد : امیرسعود در رأس نیروهای بسیاری از مردم نجد و حبوب و حجاز و تهامه و نواحی دیگر به قصد عراق حرکت نمود و در ماه ذی القعده به شهر کربلا رسید و آن را محاصره کرد . سپاه مذکور باروی شهر را خراب کردند و به زور وارد شهر شدند . بیشترمردم را در کوچه و بازار و خانه ها به قتل رسانیدند و نزدیک ظهر با اموال و غنائم فراوان از شهر خارج شدند طبق اسناد موجود بسیاری از علماء و روحانیون وحتی مراجع ساکن در کربلاء در جنگ جانانه جنگیده و از حرم مطهر دفاع نمودند اما بلاخره شهید شده وشهر به تصرف نیروهای تکفیری افتاد شرح عثمان بن بشر از دیگر مورخان وهابی درباره حمله به کربلا چنین می نویسد: “… گنبد روی قبر (یعنی قبر امام حسین علیه السلام) را ویران ساختند و صندوق روی قبر را که زمرد و یاقوت و جواهرات دیگر در آن نشانده بودند، برگرفتند و آنچه در شهر از مال و سلاح و لباس و فرش و طلا و نقره و قرآن های نفیس و جز آنها یافتند، غارت کردند و نزدیک ظهر از شهر بیرون رفتند در حالی که قریب به ۲۰۰۰ تن از اهالی کربلا را کشته بودند.”
وقتی که خاطرات مستر همفر مامور دولت بریتانیا را مبنی بر طراحی وهابیت و دولت سعود طبق منویات دولت انگلیس مطالعه می کردم و ردپای انگلیس در طراحی دولت سعودی وهابی را میدیم این سوال همیشگی برایم حل گردید که چرا دولت ایران وقتی به کربلا حمله شد هیچ موضعی نگرفت را بطور دقیق فهمیدم ،ایرانی که بر عثمانی غالب می شود آیا توان آن را ندارد با یک گروهگی که هنوز شکل یک نظام منسجم دولتی نگرفته است را بگیرد ؟ در حمله وهابیت به کربلا اگرچه مردم شهر دفاع کردند و حتی بسیاری مراجع تقلید شیعان در آنجا زیر دست و پا ماندن و فریاد زدند اما هیچ فریاد رسی از طرف دولت فتحعلی شاه بلند نشد علت چه بود ؟ آیا ایران توان رویاروی با یک گروه که امروز شبیه آن را در غالب داعش می توان دید را نداشت آیا مدافع حرمی وجود نداشت که از کربلا دفاع کند ؟
سخن آنجا است که دراین دوران که وهابیت طبق گواهی مستر همفر بر اساس یک ایدئولوزی طراحی شده از جانب انگلیس اقدام به تخریب امکان مقدس وقبور ائمه وغارت اموال آنها می پرداخت در ایران نیز فتحعلی شاه وارد مذاکره با دولت کبیر بریتانیا شده بود
در این دوران یک هیاءت سیاسى به ریاست (سر هارد فورد جونز بریجز) با هدایاى فراوان از انگلستان عازم دربار فتحعلیشاه شده بود، مـورد تـوجـّه درباریان ایران قرار گرفته ، با (میرزا شفیع خان مازندرانى ) صدر اعظم وقت ایران وارد مذاکره وگفتگو شده بود
سـرانـجـام مـذاکـرات نـمـایـنـده سیاسى انگلیس و مقامات ایرانى منجر به انعقاد عهدنامه مودّت و اتـّحـاد بـیـن دو کـشـور ایران وبریتنانیا که بعد ها منجر به بسته شدن عـهـدنـامـه های (مُجْمَل و مفصل) گردید که این قرار داده ها علاوه بر آنکه ایران را از دفاع از حیثیت فرهنگی خود(حرم های ائمه معصومین) باز داشت بلکه بعد ها زمینه های جدایی هرات و قسمتی از سیستان را از ایران فراهم آورد و چه بسا اگر مذاکرات آن روز منجر به آن نمی شد که بریتانیا دست دوستی به سمت ایران دراز کند و اگر آن دوستی اجازه می داد که دولت فتحعلی شاه از حرمین شرفین و کربلای معلا دفاع کند و از غارت جواهرات و منابع بسیار غنی حرم های مطهر که علاوه بر میراث فرهنگی تشیع بلکه یک منبع عظیم اقتصادی بود جلوگیری کند هرگز حکومت وهابی سعودی که با ارتزاق از این منابع روز به روز قدرتمند می شد در منطقه حجاز پا نمی گرفت.
انتهای پیام/
