فضای هنری و ارتباط برقرار کردن با این فضا یکی از ابزارهایی برای انتقال فرهنگ و ایده می باشد. تمام زیبایی فعالیتهای هنری نیز به همین است و برهمین اساس نیز جایگاه هنرمندان معنا و مفهوم ویژه ای پیدا کرده است. اما گاه این جایگاه مورد بی مهری قرار می گیرد و توسط خود هنرمند این جایگاه مخدوش می شود.
یکی از این موارد سیاسی شدن هنرمند است. عزت و جایگاه هنرمند زمانی دارای ارزش و اعتبار است که از جایگاه والای هنری خود به مردم نشان داده شوند و به عنوان هنرمند در نزر مردم شناخته شده تر شوند. هرچه جایگاه بهتری در جشنواره ها پیدا کنند از ارج و قرب بهتری نیز برخوردار خواهند شد. چرا که پذیرش عمومی و اقبال مردم به چنین فردی به واسطه حضور درخشان وی در فیلمها و سریالهایی است که در دل مخاطب سالها جاخوش کرده و با آن خاطره های بسیاری را رقم زده است.
در برهه های مختلف زمانی عده ای از بازیگران که بیشتر به سیاسیون شبیهند تا بازیگر سعی در القاء تفکرات سیاسی خود در حوزه هنری هستند. تا حدی که به سختی می توان نام هنرمند را در کنار نامشان به کار برد.
واکنش امیر جعفری به آزادی زندانی سیاسی
جالب اینجاست که چنین اتفاقاتی گاه از جانب افرادی رخ می دهد که خودشان از سیاست زدگی در این فضا به ستوه آمده اند . به عنوان مثال مدتی پیش در برنامه خندوانه حضور محمد مهدی ژوله و امین حیایی که در مرحله نهایی استندآپ کمدی رسیده بودند به واسطه جو سازی عده ای که خودشان هم فکر نمی کردند به جاهای باریک کشید.
ماجرا از این قرار بود که ژوله به واسطه دیدارهای شخصی اش با سران اصلاحات و امین حیایی به واسطه بازی در یک فیلم مربوط به فتنه ۸۸ به نمایندگان دو جناح تبدیل شدند. موضوعی که توسط خودشان در صفحه شخصی شان مورد نارضایتی قرار گرفت.
واکنش امیر مهدی ژوله به یک رویداد سیاسی
اما اتفاقی که توسط برخی دیگر از هنرمندان به وقوع پیوست که چنین موضعگیری هایی حتی از طرف موافقین آن تفکر سیاسی مطلوب و خوشایند نخواهد بود.
شایسته است تا درشرایطی که هنرمندان به راحتی می توانند رابطه مستقیم و بدون واسطه با مردم داشته باشند از این فضا به منظور انعکاس فعالیتهای فرهنگی و هنری خود و در خوشبینانه ترین حالت اقدامات فرهنگی شایسته ای استفاده کنند تا شرایط اعتلای فرهنگی جامعه به واسطه گستردگی ارتباط مجازی به وقوع بپیوندد.
فرهنگ نیوز
