مستی گناه انسان را کر، کور و لال می کند

پیغمبر اکرم، حضرت محمد مصطفی(ص) می‌فرمایند: «احْذَرْ سُکْرَ الْخَطِیئَهِ» از مستی خطا و گناه بپرهیز- خطا تو را مست می‌کند، آن طرف یک مستی دارد و این طرف یک مستی – «فَإِن لِلْخَطِیئَهِ سُکْراً کَسُکْرِ الشرَابِ» چون مستی هر گناهی عین مستی شراب است، عقلت را ضایع و زایل می‌کند.

شراب حرام است، چون مستی دارد. آن کسی که مست شد متوجه نیست، عربده می‌کشد، فریاد می‌زند، فحاشی می‌کند، بی‌ادبی می‌کند، گاهی خودش را عریان می‌کند، آبرو و حیثیت خودش را می‌برد. گاهی حتی به ‌جایی ­می­رسد که به محارم خودش تعدی می­کند؛ چون مست شده، هیچ چیز نمی‌فهمد، بی‌عقل شده و در حال خودش نیست.

پیامبر(ص) آن حبیب خدا می‌فرمایند: گناه هم مستی‌ای عین مستی شراب دارد. تو را غرق می‌کند، وجودت را می‌گیرد و نمی­فهمی. گاهی انسان یک لحظاتی به هوش می‌آید، می‌فهمد این کار بد است اما مجدد بستر و زمینه گناه که آماده می‌شود، به آن سمت می‌رود؛ چون مست شده، بی‌عقل شده و نمی‌فهمد، دست خودش نیست. خیلی باید مواظب بود.

آیت‌الله العظمی بهاءالدینی می‌فرمودند: هشتاد درصد از مذنبین بعد از گناه برای یک لحظه هم شده پشیمان می‌شوند ولی می‌گویند: نمی‌توانیم ترکش کنیم، عادت کردیم.

گناه مرض است و انسان گناه­کار به مرض مبتلا شده، خودش هم می‌فهمد این مستی بد است، آبرویش را برده، می­گوید: این گناه را انجام دادم، بعد چه شد؟ خودش هم می‌فهمد خطا کرد، چیزی به دست نیاورد، مقام انسانیتش خرد شد، اما نمی‌تواند ترک کند چون مست است و گرفتار شده است. پیامبر(ص) می‌فرمایند: «بَلْ هِی أَشَد سُکْراً مِنْهُ» مستی گناه از مستی شراب بدتر است.

مستی گناه از مستی شراب بدتر است؛ چون مستی شراب بالاخره ساعاتی است، بعد از بین می ­رود اما مستی گناه  انسان را بیچاره می‌کند. وقتی مستی آن از بین رفت، به آن اعتیاد دارد، مجدد می‌خواهد آن را انجام بدهد. پیامبر(ص) در ادامه می‌فرمایند:‌ «یقُولُ اللهُ تَعَالَى: صُم بُکْمٌ عُمْی فَهُمْ لا یرْجِعُونَ» خدا می­فرماید: چنین کسی دیگر کور، کر و لال می‌شود.

عزیز دلم! اینکه می‌گویند: «اجْتِنَابُ السیئَاتِ أَوْلَى مِنِ اکْتِسَابِ الْحَسَنَاتِ» به خاطر این است که وقتی انسان مبتلا شد، دیگر برنمی­گردد «فَهُم لا یَرجِعُون». می­گوید: من خودم هم بدم می­آید اما نمی­دانم چرا مبتلا هستم!؟ مواظب باشیم، دنبال ثواب نرویم.