اینجا ایران است معبری که همه ی گذشتگان و همه شهدا برای شما باز کردند…
به گزارش نبض سحر، استاد رو به بچه ها کرد و گفت میدانید بچه ها کجا ایستاده اید؟ آری اینجا ایران است معبری که همه ی گذشتگان و همه شهدا برای شما باز کردند یکی ازبچه های کلاس بلند شد وپرسید منظورتان از معبرچیست ؟ استاد گفت بچه ها درس شما فن دیپلماسی و آداب کنسولی است ، فنی که من می خواهم به شما بگویم در هیچ کتاب دیپلماسی نوشته نشده آدابی که هیچ آرمانی جز آرمان ما ندارد.
آری بچه ها معبر چیست همسن و سال شما بودم که با این واژه آشنا شدم آن روز ها من هم روی این نیمکت ها می نشستم و دانشجوی همین کلاس بودم ، دانشجوی رشته علوم سیاسی…
سیاست ما عین دیانت ماست و واجب کفایی آن روز جهاد مسلحانه بود. من وارد گردان تخریب شده بودم فرمانده ما، هم بازی دوران کودکی و دوست صمیمی ام محمد حسین بود او همیشه به ما می گفت باید از میدان مین نفستان بگذرید تا بتوانید در میدان مین سربلند باشید او بیشتر معلم اخلاق بود که به ما خنثی سازی مین را یاد میداد … ما هرجا به میدان مین برمی خوردیم آنجا را برای عبور رزمنده ها پاک سازی می کردیم و مسیری برای عبورشان می ساختیم
در یکی از عملیات ها با شروع عملیات، چند نفر از بچه ها روی مین رفتند و همه بچه ها زیر آتش دشمن زمین گیر شدند. عقب نشینی و عمل نکردن گردان، تمام عملیات و گردان های دیگری را که وارد عمل شده بودند، با شکست روبه رو می کرد. میدان مین، در شناسایی بچه ها نبود و بعثی ها شب قبل، این محور را مین گذاری کرده بودند. باید چند نفر از بچه ها داوطلبانه به دل میدان می زدند و با پاک سازی سریع، معبری برای بچه ها باز می کردند. همه می دانستند که باز کردن معبر، زیر باران گلوله و مین های متعدد و گذر از تله های انفجاری، یعنی به آغوش شهادت رفتن….
فرمانده ما یعنی هم بازی من هم داوطلب شد، حسین چون فرمانده بود خود خط شکن میدان شد و پس از او یک به یک بچه ها وارد شدند
حسین با گفتن یا زهرا چشمانش را گشود و صدای انفجار منطقه را پرکرد …پس از او دیگر بچه های داوطلب هم زهرایی شدند، تا اینکه معبری باز شد معبری که آنها با تقدیم جانشان برای ما باز کردند و ما از روی سینه آنها گذر کردیم ، آری دشمن فکر اینجا را نکرده بود همین ایثار و شهادت طلبی بچه ها کمر دشمن را شکست .
بچه ها با جسارت و شجاعتی بیشتر از معبر عبور کردند …دشمن میخواست با شکست عملیات مارا تحقیر کند در صورتی که شهدا برای ما عزت آفریدند وما باعزت دشمن را شکست دادیم آری جایی که بر ما سخت بگیرند … همچون مادرمان زهرا حماسه می آفرینیم آری ما پشتیبان ولایتیم و سینه سپر کرده در مقابل دشمن می ایستیم تا بدانند این در، صاحب دارد .
بچه ها دیپلماسی ما با همه دنیا فرق می کند.دیپلماسی که رگه هایی از ایثار و شهادت است دیپلماسی زهرایی و عزت است که به ما یادمیدهد علی وار بایستیم .
فلسفه ما با همه دنیا فرق می کند فلسفه ما مادی نیست .الهی است،ما برای الهی شدن آمدیم و دنیارا الهی خواهیم کرد ما مقدمه ایم برای فصل های نانوشته خلقت که با آمدن ولی عصر کامل خواهد شد .
بچه ها دیپلمات مسلمان .. دیپلماتی است ایستاده بر مسیرحق و میداند
که آن مادر پیری که چشم به در دوخته به او می نگرد، مادر مفقودالاثری که هر روز منتظر فرزند رشید خود ثانیه شماری می کند .چشمهای آن زنی که وقتی تازه دامادش را عازم میدان نبرد میکرد.پشت سرش آب می پاشید گیسوانش چون آب سفید شد. فرزند اورا چون خوداو شجاع بار آورد، و به یاد شهدا شیرمردان و شیرزنانی تربیت کردند و حال همسران شهدا چشم به ما دوخته اند که نلرزیم و چون شیران غران علوی در مقابل دشمن بایستیم .
دیپلمات ما میداند که چشمان پسران و دخترانی به آنها دوخته شده که پدرانشان در میدان نبرد شهیدشدن
پدر یعنی کوه امید،کوه غیرت،پدر یعنی همه دنیا. پدر پیرمان به هما فرهای پر افتخار آسمان پرستاره ایران گفت با افتخار غرور کاذب دنیاکفر را خواهیم شکست و با عزت دشمن را زبون خواهیم کرد
ای پدر پیر ما ای فرزند زهرا(س)، گوش به فرمان تو داریم تا اگر اذن دهی بر دشمنان یورش برده و با خاک یکسانشان کنیم تا بدانند ملتی که شهادت طلب است هرگز تحقیر را نمی پذیرد.
نویسنده: حسین آقامیری
