باید توجه داشت که این گونه روایات مشوّقی برای شیعیانی است که در زمان غیبت اعمال وکردارشان مطابق با دستورات اهل بیت (ع)بوده است
در مطلبی با عنوان “احادیثی تکان دهنده درباره آخرالزمان از پیامبر اکرم(ص)” به احادیثی که در مزمت و ابتلائات مردم آخرالزمان بود ، پرداختیم اما در این مطلب به بررسی و مطالعه احادیثی که در مدح مردم آخرالزمان است ، می پردازیم.در این احادیث مشخص می شود که مردم آخر الزمان از مردم زمان پیامبر یا معصومین دیگر برتری دارند و با وجود ندیدن امام و پیامبر و معجزات آنان به ایشان ایمان دارند .
*عجیب ترین و بزرگ ترین مردم
پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم می فرمایند: یا علىّ ! عجیبترین مردم از جهت ایمان، و عظیم ترین ایشان از جهت یقین گروهى هستند که در آخر الزمان زیست می‌کنند، زیرا ایشان به دیدار پیامبر نرسیده اند، و حجّت از ایشان غائب است، ولى ایشان به نوشته اى(کتاب‌های روایات معصومین) ایمان آورده اند.
من لا یحضره الفقیه ، شیخ صدوق(۳۸۱ هق ) ، ج ۴ ، ص ۳۶۶
*برادران پیامبر صلی الله علیه و آله و سلّم در آخرالزمان
ابو بصیر و او از امام محمد باقر علیه السّلام روایت نموده که پیغمبر اکرم صلّى اللَّه علیه و آله روزى در جمعى از اصحاب خود دو بار فرمود: خداوندا! برادران مرا به من بنمایان. اصحاب عرض کردند: یا رسول اللَّه! مگر ما برادران شما نیستیم؟ فرمود: نه! شما اصحاب من می باشید، برادران من مردمى در آخر الزمان هستند که به من ایمان مى آورند، با این که مرا ندیده اند. خداوند آنها را با نام و نام پدرانشان، پیش از آن که از صلب پدران و رحم مادرانشان بیرون بیایند، به من شناسانده است. ثابت ماندن یکى از آنها بر دین خود، از صاف کردن درخت خاردار (قتاد) با دست در شب ظلمانى، دشوارتر است. و یا مانند کسى است که پاره اى از آتش چوب درخت «غضا» را در دست نگاه دارد. آنها چراغ هاى شب تار می باشند، پروردگار آنان را از هر فتنه تیره و تارى نجات می دهد.
بحار الأنوار ، علامه مجلسی ، ج ۵۲ ، ص ۱۲۴
*مردم آخرالزمان دقیق و ژرف اندیش
به این روایتی که به دقّت و تعمّق مردم آخر الزمان اشاره دارد توجّه نمائید:
از امام چهارم علیه السلام راجع به توحید پرسش شد، فرمود: خداى عزّوجلّ دانست که در آخر الزمان مردمى محقِّق و موشکاف آیند.از این رو سوره «قُلْ هُوَ اللَّهُ أَحَدٌ» و آیات سوره حدید را که آخرش «وَ هُوَ عَلِیمٌ بِذَاتِ الصُّدُورِ» است نازل فرمود، پس هر که براى خداشناسى غیر از این جوید هلاک است.
توحید صدوق، ص ۲۸۳، باب۴۰، باب أدنى ما یجزئ من معرفه التوحید
رافضه در آخرالزمان:
امیر المؤمنین علیهم السّلام فرمود: رسول خدا صلّى اللَّه علیه و اله به من فرمود: شبى که مرا به آسمانها بردند قصرهایى دیدم که از یاقوت سرخ و زبر جد سبز و درّ و مرجان و طلاى خالص بود، کاه گل آنها از مشک خوشبو و خاکش از زعفران، و داراى میوه و نخل خرما و انار بود، و حوریه و زنهاى زیبا و نهرهاى شیر و عسل که بر روى درّ و جواهر مى گذشت و در کنار آن دو نهر خیمه ها و غرفه هایى بنا شده بود و در آنها خدمتکارها و پسرانى بودند، و فرشهایش از استبرق و سندس و حریر بود و طنابهایى در آنها بود؛ گفتم: اى حبیب من جبرئیل این قصرها از آن کیست؟ و قصه آنها چیست؟
جبرئیل گفت: این قصرها و آنچه در آن است و چندین برابر آن مخصوص شیعیان برادرت و جانشین تو پس از تو بر امّت على است، و ایشان را در آخر الزمان به نامى که دیگران را آزار دهد بخوانند، آنها را رافضه (واگذارندگان) خوانند، در صورتى که این نام براى آنان زینت است، زیرا ایشان باطل را واگذارده و به حق چنگ زده اند، و سواد اعظم اینانند، و اینها مخصوص شیعیان فرزندت حسن پس از اوست، و براى شیعیان برادرش حسین پس از اوست، و براى شیعیان فرزندش على بن الحسین بعد از اوست، و براى شیعیان فرزندش محمد بن على پس از اوست، و مخصوص شیعیان فرزندش جعفر بن محمد پس از اوست، و براى شیعیان فرزندش على بن الحسین بعد از اوست، و براى شیعیان فرزندش محمد بن على بعد از او؛ و براى شیعیان فرزندش حسن بن على پس از او، و براى شیعیان فرزندش محمد المهدى پس از اوست.
اى محمد اینان امامان پس از تو نشانه هاى هدایت و چراغهاى روشن در تاریکى ها هستند، شیعیانشان تمامى فرزندان تو هستند، و دوستداران آنها پیروان حق و دوستان خدا و رسولند، که باطل را واگذارده و از آن دورى کرده اند، و آهنگ حق نموده و از آن پیروى کرده اند، آنها را در زمان زندگىشان دوست داشته و پس از مرگشان زیارت کنند، در صدد یارى آنهایند و به دوستى آنها اعتماد کنند، رحمت خدا بر ایشان باد زیرا او آمرزنده و مهربان است.
دلائل الامامه ، محمد بن جریر الطبری ( الشیعی) ، ص ۴۷۶.
البته باید توجه داشت که این گونه روایات مشوّقی برای شیعیانی است که در زمان غیبت امام زمانشان اعمال و کردارشان کاملاً مطابق و منطبق با دستورات اهل بیت علیهم السلام بوده و مطیع اوامر آن بزرگواران هستند و نباید این گونه روایات موجب عجب و غرور آنها گردد.
برگرفته از موسسه تحقیقاتی ولیعصر
