شب نهم ذی الحجه از شبهاى پربرکت و شب مناجات با خدا برآورنده حاجات است و توبه در آن شب پذیرفته و دعا در آن مستجاب است و کسى که آن شب را به عبادت به سر آورد، اجر صد و هفتاد سال عبادت را دارد.
براى شب عرفه چند عمل است که در پی می آید:
اوّل:این دعا را که روایت شده هر که آن را در شب عرفه یا شبهاى جمعه بخواند،خدا او را بیامرزد: اللَّهُمَّ یَا شَاهِدَ کُلِّ نَجْوَى وَ مَوْضِعَ کُلِّ شَکْوَى وَ عَالِمَ کُلِّ خَفِیَّهٍ وَ مُنْتَهَى کُلِّ حَاجَهٍ یَا مُبْتَدِئا بِالنِّعَمِ عَلَى الْعِبَادِ یَا کَرِیمَ الْعَفْوِ یَا حَسَنَ التَّجَاوُزِ یَا جَوَادُ یَا مَنْ لا یُوَارِی مِنْهُ لَیْلٌ دَاجٍ وَ لا بَحْرٌ عَجَّاجٌ وَ لا سَمَاءٌ ذَاتُ أَبْرَاجٍ وَ لا ظُلَمٌ ذَاتُ ارْتِتَاجٍ [ارْتِیَاجٍ] یَا مَنِ الظُّلْمَهُ عِنْدَهُ ضِیَاءٌ أَسْأَلُکَ بِنُورِ وَجْهِکَ الْکَرِیمِ الَّذِی تَجَلَّیْتَ بِهِ لِلْجَبَلِ فَجَعَلْتَهُ دَکّا وَ خَرَّ مُوسَى صَعِقا وَ بِاسْمِکَ الَّذِی رَفَعْتَ بِهِ السَّمَاوَاتِ بِلا عَمَدٍ وَ سَطَحْتَ بِهِ الْأَرْضَ عَلَى وَجْهِ مَاءٍ جَمَدٍ وَ بِاسْمِکَ الْمَخْزُونِ الْمَکْنُونِ الْمَکْتُوبِ الطَّاهِرِ الَّذِی إِذَا دُعِیتَ ، بِهِ أَجَبْتَ
خدایا اى آگاه از هر گفتوگوى پنهان،و جایگاه هر شکایت،و داناى هر نهان،و نهایت هر حاجت، اى آغازگر نعمتها بر بندگان،اى بزرگوار گذشت،اى نیکو درگذشت،اى بخشنده،اى که چیزى را از او نپوشاند نه شب تار،نه دریاى پر موج،نه آسمان داراى برجها،و نه تاریکیهاى درهم پیچیدهاى آنکه تاریکى نزد او روشنایى است،از تو مىخواهم به حق نور جلوه پرشکوهت که به آن بر کوه تجلّى کردى،و کوه را با خاک همسان ساختى،و موسى مدهوش بر زمین افتاد،به حق نامت که با آن آسمانها را بىستون برافراشتى،و زمین را بر روى آب منجمد بگستردى،و به حق نام مخزون،پوشیده،نوشته شده پاکیزهات،که چون با آن خوانده شوى،پاسخ دهى،
وَ إِذَا سُئِلْتَ بِهِ أَعْطَیْتَ وَ بِاسْمِکَ السُّبُّوحِ الْقُدُّوسِ الْبُرْهَانِ الَّذِی هُوَ نُورٌ عَلَى کُلِّ نُورٍ وَ نُورٌ مِنْ نُورٍ یُضِیءُ مِنْهُ کُلُّ نُورٍ إِذَا بَلَغَ الْأَرْضَ انْشَقَّتْ وَ إِذَا بَلَغَ السَّمَاوَاتِ فُتِحَتْ وَ إِذَا بَلَغَ الْعَرْشَ اهْتَزَّ وَ بِاسْمِکَ الَّذِی تَرْتَعِدُ مِنْهُ فَرَائِصُ مَلائِکَتِکَ وَ أَسْأَلُکَ بِحَقِّ جَبْرَئِیلَ وَ مِیکَائِیلَ وَ إِسْرَافِیلَ وَ بِحَقِّ مُحَمَّدٍ الْمُصْطَفَى صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ وَ عَلَى جَمِیعِ الْأَنْبِیَاءِ وَ جَمِیعِ الْمَلائِکَهِ وَ بِالاسْمِ الَّذِی مَشَى بِهِ الْخِضْرُ عَلَى قُلَلِ [طَلَلِ] الْمَاءِ کَمَا مَشَى بِهِ عَلَى جَدَدِ الْأَرْضِ وَ بِاسْمِکَ الَّذِی فَلَقْتَ بِهِ الْبَحْرَ لِمُوسَى وَ أَغْرَقْتَ فِرْعَوْنَ وَ قَوْمَهُ وَ أَنْجَیْتَ بِهِ مُوسَى بْنَ عِمْرَانَ وَ مَنْ مَعَهُ وَ بِاسْمِکَ الَّذِی دَعَاکَ بِهِ مُوسَى بْنُ عِمْرَانَ مِنْ جَانِبِ الطُّورِ الْأَیْمَنِ ،
و چون با آن درخواست شوى عطا کنى،و به حق نام منزّه و مقدّس و برهانت که آن نورى است بر فراز هر نور،و نورى است برامده از نور،از آن روشنى میگیرد هر نور،چون به زمین شکافته شود،و چون به آسمانها رسد گشوده گردد،و چون به عرش رسد،عرش به اهتزاز آید،و به حق نامت که از آن اندام فرشتگانت به لرزه آید،و از تو درخواست مىکنم به حق جبرییل و میکاییل و اسرافیل، به حق محمد پیامبر برگزیده،درود خدا بر او و خاندانش و بر همه پیامبران و همه فرشتگان،و به حق نامى که به وسیله آن خضر بر روى امواج دریا ره سپرد،چنانکه بر روى زمین سخت راه رفت،و به حق نامت که دریا را به آن براى موسى شکافتى،و فرعون و قومش را در آن غرق نمودى، و به وسیله آن موسى بن عمران و همراهانش را نجات دادى،و به حق نامت که موسى بن عمران از ناحیه طور ایمن تو را به آن خواند،
فَاسْتَجَبْتَ لَهُ وَ أَلْقَیْتَ عَلَیْهِ مَحَبَّهً مِنْکَ وَ بِاسْمِکَ الَّذِی بِهِ أَحْیَا عِیسَى بْنُ مَرْیَمَ الْمَوْتَى وَ تَکَلَّمَ فِی الْمَهْدِ صَبِیّا وَ أَبْرَأَ الْأَکْمَهَ وَ الْأَبْرَصَ بِإِذْنِکَ وَ بِاسْمِکَ الَّذِی دَعَاکَ بِهِ حَمَلَهُ عَرْشِکَ وَ جَبْرَئِیلُ وَ مِیکَائِیلُ وَ إِسْرَافِیلُ وَ حَبِیبُکَ مُحَمَّدٌ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ وَ مَلائِکَتُکَ الْمُقَرَّبُونَ وَ أَنْبِیَاؤُکَ الْمُرْسَلُونَ وَ عِبَادُکَ الصَّالِحُونَ مِنْ أَهْلِ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرَضِینَ وَ بِاسْمِکَ الَّذِی دَعَاکَ بِهِ ذُو النُّونِ إِذْ ذَهَبَ مُغَاضِبا فَظَنَّ أَنْ لَنْ نَقْدِرَ [تَقْدِرَ] عَلَیْهِ فَنَادَى فِی الظُّلُمَاتِ أَنْ لا إِلَهَ إِلا أَنْتَ سُبْحَانَکَ إِنِّی کُنْتُ مِنَ الظَّالِمِینَ فَاسْتَجَبْتَ لَهُ وَ نَجَّیْتَهُ مِنَ الْغَمِّ وَ کَذَلِکَ تُنْجِی [نُنْجِی] الْمُؤْمِنِینَ وَ بِاسْمِکَ الْعَظِیمِ الَّذِی دَعَاکَ بِهِ دَاوُدُ وَ خَرَّ لَکَ سَاجِدا فَغَفَرْتَ لَهُ ذَنْبَهُ،
پس او را اجابت فرمودى،و از جانب خود بر دلش محبّت انداختى،و به حق نامت که به آن عیسى بن مریم مردگان را زنده کرد،و درحالى کودکى در گهواره سخن گفت،و کور مادرزاد و مبتلاى به بیمارى پیسى را به اذن تو شفا داد،و به حق نامت که حاملان عرشت تو را به آن خواندند،و جبرییل،و میکاییل،و اسرافیل و محبوبت محمّد[درود خدا بر او و خاندانش باد]و فرشتگان درگاهت،و پیامبران مرسلت،و بندگان شایستهات،از اهل آسمانها و زمین،و به حق نامت که ذوالنون[حضرت یونس(ع)]تو را به آن خواند، در ان زمان که خشمناک رفت،و گمان کرد که بر او سخت نگیرى،پس در میان تاریکیها فریاد برآورد که معبودى جز تو نیست،منزّهى تو،من از ستمکاران بودم،پس دعایش را اجابت کردى،و او را از اندوه رهانیدى و اینچنین مردم با ایمان را نجات مىدهى،و به حق نام بزرگت که داود تو را به آن خواند،و در برابرت بر سجده افتاد،در نتیجه گناهش را آمرزیدى،
وَ بِاسْمِکَ الَّذِی دَعَتْکَ بِهِ آسِیَهُ امْرَأَهُ فِرْعَوْنَ إِذْ قَالَتْ رَبِّ ابْنِ لِی عِنْدَکَ بَیْتا فِی الْجَنَّهِ وَ نَجِّنِی مِنْ فِرْعَوْنَ وَ عَمَلِهِ وَ نَجِّنِی مِنَ الْقَوْمِ الظَّالِمِینَ فَاسْتَجَبْتَ لَهَا دُعَاءَهَا وَ بِاسْمِکَ الَّذِی دَعَاکَ بِهِ أَیُّوبُ إِذْ حَلَّ بِهِ الْبَلاءُ فَعَافَیْتَهُ وَ آتَیْتَهُ أَهْلَهُ وَ مِثْلَهُمْ مَعَهُمْ رَحْمَهً مِنْ عِنْدِکَ وَ ذِکْرَى لِلْعَابِدِینَ وَ بِاسْمِکَ الَّذِی دَعَاکَ بِهِ یَعْقُوبُ فَرَدَدْتَ عَلَیْهِ بَصَرَهُ وَ قُرَّهَ عَیْنِهِ یُوسُفَ وَ جَمَعْتَ شَمْلَهُ وَ بِاسْمِکَ الَّذِی دَعَاکَ بِهِ سُلَیْمَانُ فَوَهَبْتَ لَهُ مُلْکا لا یَنْبَغِی لِأَحَدٍ مِنْ بَعْدِهِ إِنَّکَ أَنْتَ الْوَهَّابُ وَ بِاسْمِکَ الَّذِی سَخَّرْتَ بِهِ الْبُرَاقَ لِمُحَمَّدٍ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ وَ سَلَّمَ إِذْ قَالَ تَعَالَى سُبْحَانَ الَّذِی أَسْرَى بِعَبْدِهِ لَیْلا مِنَ الْمَسْجِدِ الْحَرَامِ إِلَى الْمَسْجِدِ الْأَقْصَى وَ قَوْلُهُ:
و به حق نامت که آسیه همسر فرعون تو را به آن خواند آنگاه که گفت:پروردگارا براى من نزد خود در بهشت خانهاى بنا کن،و از فرعون و عملش نجاتم ده،و مرا از چنگ ستمکاران خلاص کن،پس دعایش را مستجاب کردى،و به حق نامت که ایّوب تو را به آن خواند،زمانىکه بلا بر او فرود آمد،پس به او عافیت بخشیدى،و اهلش را و مانند آنها را به همراه آنان،از روى رحمت از نزد خود به پیش او بازگرداندى،و این را یادآورى براى بندگان نهادى،و به حق نامت که یعقوب تو تو را به آن خواند،پس بینایى و نور دیدهاش یوسف،را به او بازگرداندى،و پریشانىاش را سرو سامان بخشیدى،و به حق نامت که سلیمان تو را به آن خواند،پس به او سلطنتى دادى که براى هیچکس پس از او شایسته نبود،همانا تو بسیار بخشندهاى،و به حق نامت که به آن براق را براى محمّد درود خدا بر او و خاندانش مسخرّ ساختى،آنجا که خداى تعالى فرمود: منزه است خدایى که بنده اش را شبانه از مسجدالحرام تا مسجدالاقصى راه برد و گفتار خدا:
سُبْحَانَ الَّذِی سَخَّرَ لَنَا هَذَا وَ مَا کُنَّا لَهُ مُقْرِنِینَ وَ إِنَّا إِلَى رَبِّنَا لَمُنْقَلِبُونَ وَ بِاسْمِکَ الَّذِی تَنَزَّلَ بِهِ جَبْرَئِیلُ عَلَى مُحَمَّدٍ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ وَ بِاسْمِکَ الَّذِی دَعَاکَ بِهِ آدَمُ فَغَفَرْتَ لَهُ ذَنْبَهُ وَ أَسْکَنْتَهُ جَنَّتَکَ وَ أَسْأَلُکَ بِحَقِّ الْقُرْآنِ الْعَظِیمِ وَ بِحَقِّ مُحَمَّدٍ خَاتَمِ النَّبِیِّینَ وَ بِحَقِّ إِبْرَاهِیمَ وَ بِحَقِّ فَصْلِکَ یَوْمَ الْقَضَاءِ وَ بِحَقِّ الْمَوَازِینِ إِذَا نُصِبَتْ وَ الصُّحُفِ إِذَا نُشِرَتْ وَ بِحَقِّ الْقَلَمِ وَ مَا جَرَى وَ اللَّوْحِ وَ مَا أَحْصَى وَ بِحَقِّ الاسْمِ الَّذِی کَتَبْتَهُ عَلَى سُرَادِقِ الْعَرْشِ قَبْلَ خَلْقِکَ الْخَلْقَ وَ الدُّنْیَا وَ الشَّمْسَ وَ الْقَمَرَ بِأَلْفَیْ عَامٍ وَ أَشْهَدُ أَنْ لا إِلَهَ إِلا اللَّهُ وَحْدَهُ لا شَرِیکَ لَهُ وَ أَنَّ مُحَمَّدا عَبْدُهُ وَ رَسُولُهُ،
منزّه است خدایى که این مرکب را براى ما مسخرّ کرد،وگرنه قدرت تسخیرش را نداشتیم و ما به جانب پروردگارمان باز مىگردیم،و به حق نامت که به وسیله آن جبراییل بر محمّد(درود خدا بر او و خاندانش)نازل مىشد،و به حق نامت که آدم تو را به آن خواند،پس گناهش را آمرزیدى،و در بهشت جاى دادى،و از تو درخواست مىکنم به حق قرآن بزرگ،و به حق محمّد خاتم پیامبران،و به حق ابراهیم،و به حق جدا کردنت حقوباطل را در روز داورى،و به حق ترازوها زمانى که نصب شوند و نامهها وقتى که گشوده شوند،و به حق قلم و آنچه نوشت،و لوح و آنچه شمرد،و به حق اسمى که بر سراپرده عرش نوشتى،به دوهزار سال پیش از آنکه مخلوقات،و دنیا،و آفتاب،و ماه به دست قدرتت آفریده شوند،و گواهى مىدهم که معبودى جز خدا نیست،یگانه و بىشریک است،و همانا محمّد بنده و فرستاده اوست،
وَ أَسْأَلُکَ بِاسْمِکَ الْمَخْزُونِ فِی خَزَائِنِکَ الَّذِی اسْتَأْثَرْتَ بِهِ فِی عِلْمِ الْغَیْبِ عِنْدَکَ لَمْ یَظْهَرْ عَلَیْهِ أَحَدٌ مِنْ خَلْقِکَ لا مَلَکٌ مُقَرَّبٌ وَ لا نَبِیٌّ مُرْسَلٌ وَ لا عَبْدٌ مُصْطَفًى وَ أَسْأَلُکَ بِاسْمِکَ الَّذِی شَقَقْتَ بِهِ الْبِحَارَ وَ قَامَتْ بِهِ الْجِبَالُ وَ اخْتَلَفَ بِهِ اللَّیْلُ وَ النَّهَارُ وَ بِحَقِّ السَّبْعِ الْمَثَانِی وَ الْقُرْآنِ الْعَظِیمِ وَ بِحَقِّ الْکِرَامِ الْکَاتِبِینَ وَ بِحَقِّ طه وَ یس وَ کهیعص وَ حمعسق وَ بِحَقِّ تَوْرَاهِ مُوسَى وَ إِنْجِیلِ عِیسَى وَ زَبُورِ دَاوُدَ وَ فُرْقَانِ مُحَمَّدٍ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ وَ عَلَى جَمِیعِ الرُّسُلِ وَ بِآهِیّا شَرَاهِیّا اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ بِحَقِّ تِلْکَ الْمُنَاجَاهِ الَّتِی کَانَتْ بَیْنَکَ وَ بَیْنَ مُوسَى بْنِ عِمْرَانَ فَوْقَ جَبَلِ طُورِ سَیْنَاءَ،
و از تو درخواست مىکنم به حق آن نامت که در میان گنجینهاى از گنجینههاى توست،نامى که در علم غیب نزد خود خاص خویش نمودى، نامى که هیچیک از آفریدگانت بر آن آگاه نشد،نه فرشته مقرّبى،و نه پیامبر فرستادهاى،و نه بنده برگزیدهاى و از تو درخواست مىکنم به حق نامت،که دریاها را با آن شکافتى،و کوهها را با آن برپا ساختى،و شبوروز با آن در رفت وآمد شد،و به حق سوره«حمد»،و قران بزرگ،و به حق نویسندگان بزرگوارت،و به حق سورههاى«طه» «یس»،و«کهیعص»و«حمعسق»،و بحق تورات موسى،و انجیل عیسى،و زبور داود،و فرقان محمّد درود خدا بر او و خاندانش و بر همه رسولان و به حق باهىّ و شراهىّ[دو نام اعظم،یادوراز،یا دو تن از اولیاى الهى]،خدایا از تو درخواست مىکنم به حق آن راز و نیازى که میان تو و موسى بن عمران بر فراز کوه طور سینا انجام گرفت،
وَ أَسْأَلُکَ بِاسْمِکَ الَّذِی عَلَّمْتَهُ مَلَکَ الْمَوْتِ لِقَبْضِ الْأَرْوَاحِ وَ أَسْأَلُکَ بِاسْمِکَ الَّذِی کُتِبَ عَلَى وَرَقِ الزَّیْتُونِ فَخَضَعَتِ النِّیرَانُ لِتِلْکَ الْوَرَقَهِ فَقُلْتَ یَا نَارُ کُونِی بَرْدا وَ سَلاما وَ أَسْأَلُکَ بِاسْمِکَ الَّذِی کَتَبْتَهُ عَلَى سُرَادِقِ الْمَجْدِ وَ الْکَرَامَهِ یَا مَنْ لا یُحْفِیهِ سَائِلٌ وَ لا یَنْقُصُهُ نَائِلٌ یَا مَنْ بِهِ یُسْتَغَاثُ وَ إِلَیْهِ یُلْجَأُ أَسْأَلُکَ بِمَعَاقِدِ الْعِزِّ مِنْ عَرْشِکَ وَ مُنْتَهَى الرَّحْمَهِ مِنْ کِتَابِکَ وَ بِاسْمِکَ الْأَعْظَمِ وَ جَدِّکَ الْأَعْلَى وَ کَلِمَاتِکَ التَّامَّاتِ الْعُلَى اللَّهُمَّ رَبَّ الرِّیَاحِ وَ مَا ذَرَتْ وَ السَّمَاءِ وَ مَا أَظَلَّتْ وَ الْأَرْضِ وَ مَا أَقَلَّتْ وَ الشَّیَاطِینِ وَ مَا أَضَلَّتْ وَ الْبِحَارِ وَ مَا جَرَتْ وَ بِحَقِّ کُلِّ حَقٍّ هُوَ عَلَیْکَ حَقٌّ،
و از تو مى خواهم به حق نامى که براى گرفتن جانها به ملک الموت آموختی و از تو مىخواهم به حق نامى که بر برگ زیتون نوشته شد،و آتش در برابر آن برگ فروتن گشت،پس گفتى:اى آتش سرد سرد و سلامت باش،و از تو مىخواهم به حق نامى که آن را بر سراپرده بزرگوارى و کرامت نوشتى،اى که خواهندهاى بازش ندارد،و عطا از خزانههایش نکاهد،اى آنکه از او فریادرسى شود،و از او پناه جویند،از تو درخواست مىکنم به جایگاه عزّت از عرشت،و حدّ نهایى رحمت از کتابت،و اسم اعظمت،و شأن برترت، و کلمات کامل والایت،خدایا اى پروردگار بادها و آنچه پراکنده کردند،و اى پروردگار آسمان و آنچه بر آن سایه افکند،و اى پروردگار زمین و آنچه را با خود برداشت،و اى پروردگار شیاطین و هرکه را گمراه گردند،و اى پروردگار دریاها و آنچه روان شد،و به حق هر حقى که آن بر تو حق است،
وَ بِحَقِّ الْمَلائِکَهِ الْمُقَرَّبِینَ وَ الرَّوْحَانِیِّینَ وَ الْکَرُوبِیِّینَ وَ الْمُسَبِّحِینَ لَکَ بِاللَّیْلِ وَ النَّهَارِ لا یَفْتُرُونَ وَ بِحَقِّ إِبْرَاهِیمَ خَلِیلِکَ وَ بِحَقِّ کُلِّ وَلِیٍّ یُنَادِیکَ بَیْنَ الصَّفَا وَ الْمَرْوَهِ وَ تَسْتَجِیبُ لَهُ دُعَاءَهُ یَا مُجِیبُ أَسْأَلُکَ بِحَقِّ هَذِهِ الْأَسْمَاءِ وَ بِهَذِهِ الدَّعَوَاتِ أَنْ تَغْفِرَ لَنَا مَا قَدَّمْنَا وَ مَا أَخَّرْنَا وَ مَا أَسْرَرْنَا وَ مَا أَعْلَنَّا وَ مَا أَبْدَیْنَا وَ مَا أَخْفَیْنَا وَ مَا أَنْتَ أَعْلَمُ بِهِ مِنَّا إِنَّکَ عَلَى کُلِّ شَیْءٍ قَدِیرٌ بِرَحْمَتِکَ یَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِینَ یَا حَافِظَ کُلِّ غَرِیبٍ یَا مُونِسَ کُلِّ وَحِیدٍ یَا قُوَّهَ کُلِّ ضَعِیفٍ یَا نَاصِرَ کُلِّ مَظْلُومٍ یَا رَازِقَ کُلِّ مَحْرُومٍ یَا مُونِسَ کُلِّ مُسْتَوْحِشٍ یَا صَاحِبَ کُلِّ مُسَافِرٍ یَا عِمَادَ کُلِّ حَاضِرٍ یَا غَافِرَ کُلِّ ذَنْبٍ وَ خَطِیئَهٍ یَا غِیَاثَ الْمُسْتَغِیثِینَ یَا صَرِیخَ الْمُسْتَصْرِخِینَ یَا کَاشِفَ کَرْبِ الْمَکْرُوبِینَ،
و به حق فرشتگان درگاهت،و روحانیان و کرّوبیان،و آنانکه شب و روز بدون اینکه سستى ورزند برایت تسبیح مىگویند،و به حق ابراهیم خلیلت،و به حق هر دوستى که میان صفا و مروه تو را مىخواند،و تو دعایش را اجابت مىکنى،اى اجابتکننده،از تو درخواست مىکنم به حق این نامها،و به حق این دعاها،که ما را بیامرزى از گناهانى که پیش از این انجام دادیم،و از این پس انجام مىدهیم،و آنچه پنهان و آنچه آشکار کردیم،و آنچه ظاهر نموده و آنچه نهان ساختیم،و آنچه را تو از ما به آن آگاهترى،همانا تو بر هرچیز توانایى،به مهربانىات،اى مهربانترین مهربانان. اى نگهدار هر غریب،اى مونس هر تنها،اى نیروى هر ناتوان،اى یار هر ستمدیده،اى روزىبخش هر محروم،اى همدم هر هراسان،اى همراه هر مسافر،اى تکیهگاه هر حاضر،اى آمرزنده هر گناه و خطا،اى فریادرس فریادکنان،اى دادرس دادخواهان،اى برطرف ساز اندوه اندوهگینان،
یَا فَارِجَ هَمِّ الْمَهْمُومِینَ یَا بَدِیعَ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرَضِینَ یَا مُنْتَهَى غَایَهِ الطَّالِبِینَ یَا مُجِیبَ دَعْوَهِ الْمُضْطَرِّینَ یَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِینَ یَا رَبَّ الْعَالَمِینَ یَا دَیَّانَ یَوْمِ الدِّینِ یَا أَجْوَدَ الْأَجْوَدِینَ یَا أَکْرَمَ الْأَکْرَمِینَ یَا أَسْمَعَ السَّامِعِینَ یَا أَبْصَرَ النَّاظِرِینَ یَا أَقْدَرَ الْقَادِرِینَ اغْفِرْ لِیَ الذُّنُوبَ الَّتِی تُغَیِّرُ النِّعَمَ وَ اغْفِرْ لِیَ الذُّنُوبَ الَّتِی تُورِثُ النَّدَمَ وَ اغْفِرْ لِیَ الذُّنُوبَ الَّتِی تُورِثُ السَّقَمَ وَ اغْفِرْ لِیَ الذُّنُوبَ الَّتِی تَهْتِکُ الْعِصَمَ وَ اغْفِرْ لِیَ الذُّنُوبَ الَّتِی تَرُدُّ الدُّعَاءَ وَ اغْفِرْ لِیَ الذُّنُوبَ الَّتِی تَحْبِسُ قَطْرَ السَّمَاءِ وَ اغْفِرْ لِیَ الذُّنُوبَ الَّتِی تُعَجِّلُ الْفَنَاءَ وَ اغْفِرْ لِیَ الذُّنُوبَ الَّتِی تَجْلِبُ الشَّقَاءَاى غمگسار غمزدگان،اى پدید آورنده آسمانها و زمینها،اى نهایت هدف جویندگان،اى اجابتکننده دعاى بیچارگان،اى مهربانترین مهربانان،اى پروردگار جهانیان اى پاداشدهنده روز پاداش،اى بخشندهترین بخشندگان،اى کریمترین کریمان،اى شنواترین شنوندگان،اى بیناترین بینایان،اى تواناترین توانایان،بر من بیامرز گناهانى که نعمتها را تغییر مىدهد،و گناهانى که پشیمانى به بار مىآورد،و گناهانى که باعث بیماریها مىشود،و گناهانى که پرده هاى حرمت حرمت را مى درد و گناهانى که دعا را پس مى زند و گناهانى که باران آسمان را نگاه مىدارد،و گناهانى که نابودى را به شتاب مىرساند،و گناهانى که بدبختى مى آورد،
وَ اغْفِرْ لِیَ الذُّنُوبَ الَّتِی تُظْلِمُ الْهَوَاءَ وَ اغْفِرْ لِیَ الذُّنُوبَ الَّتِی تَکْشِفُ الْغِطَاءَ وَ اغْفِرْ لِیَ الذُّنُوبَ الَّتِی لا یَغْفِرُهَا غَیْرُکَ یَا اللَّهُ وَ احْمِلْ عَنِّی کُلَّ تَبِعَهٍ لِأَحَدٍ مِنْ خَلْقِکَ وَ اجْعَلْ لِی مِنْ أَمْرِی فَرَجا وَ مَخْرَجا وَ یُسْرا وَ أَنْزِلْ یَقِینَکَ فِی صَدْرِی وَ رَجَاءَکَ فِی قَلْبِی حَتَّى لا أَرْجُوَ غَیْرَکَ اللَّهُمَّ احْفَظْنِی وَ عَافِنِی فِی مَقَامِی وَ اصْحَبْنِی فِی لَیْلِی وَ نَهَارِی وَ مِنْ بَیْنِ یَدَیَّ وَ مِنْ خَلْفِی وَ عَنْ یَمِینِی وَ عَنْ شِمَالِی وَ مِنْ فَوْقِی وَ مِنْ تَحْتِی وَ یَسِّرْ لِیَ السَّبِیلَ وَ أَحْسِنْ لِیَ التَّیْسِیرَ وَ لا تَخْذُلْنِی فِی الْعَسِیرِ وَ اهْدِنِی یَا خَیْرَ دَلِیلٍ و گناهانى که هوا را تیره مىکند،و گناهانى که پرده حیا را بالا میزند، و گناهانى که جز تو کسى آنها را نمىآمرزد،اى خدا،و هر حقى که از یکى از بندگانت به دوش من است بردار،و براى من در کارم گشایش و راه چاره و آسانى قرار ده،و یقینت را در سینهام و امیدت را در دلم فرود آر،تا به غیر تو امید نبندم.خدایا نگاهم دار و در جایگاهم عافیت ده،و همراه من باش، در شب و در روز،و از پیش رو و پشت سر،و از راست و چپ،و از بالا و زیر پا،و راه را بر من هموار ساز،و سهولت امر را برایم نیکو گردان،و در دشوارى خوارم مکن،و مرا راهنما باش اى بهترین راهنما،
وَ لا تَکِلْنِی إِلَى نَفْسِی فِی الْأُمُورِ وَ لَقِّنِی کُلَّ سُرُورٍ وَ اقْلِبْنِی إِلَى أَهْلِی بِالْفَلاحِ وَ النَّجَاحِ مَحْبُورا فِی الْعَاجِلِ وَ الْآجِلِ إِنَّکَ عَلَى کُلِّ شَیْءٍ قَدِیرٌ وَ ارْزُقْنِی مِنْ فَضْلِکَ وَ أَوْسِعْ عَلَیَّ مِنْ طَیِّبَاتِ رِزْقِکَ وَ اسْتَعْمِلْنِی فِی طَاعَتِکَ وَ أَجِرْنِی مِنْ عَذَابِکَ وَ نَارِکَ وَ اقْلِبْنِی إِذَا تَوَفَّیْتَنِی إِلَى جَنَّتِکَ بِرَحْمَتِکَ اللَّهُمَّ إِنِّی أَعُوذُ بِکَ مِنْ زَوَالِ نِعْمَتِکَ وَ مِنْ تَحْوِیلِ عَافِیَتِکَ وَ مِنْ حُلُولِ نَقِمَتِکَ وَ مِنْ نُزُولِ عَذَابِکَ وَ أَعُوذُ بِکَ مِنْ جَهْدِ الْبَلاءِ وَ دَرَکِ الشَّقَاءِ وَ مِنْ سُوءِ الْقَضَاءِ وَ شَمَاتَهِ الْأَعْدَاءِ وَ مِنْ شَرِّ مَا یَنْزِلُ مِنَ السَّمَاءِ وَ مِنْ شَرِّ مَا فِی الْکِتَابِ الْمُنْزَلِ اللَّهُمَّ لا تَجْعَلْنِی مِنَ الْأَشْرَارِ وَ لا مِنْ أَصْحَابِ النَّارِ و در کارها مرا به خود وامگذار،و هرگونه دلخوشى را به دلم انداز و مرا با رستگارى و سربلندى به خانوادهام بازگردان،آراسته به شادکامى،در دنیاوآخرت،همانا تو بر هرچیز توانایى،و از فضلت نصیبم کن، و از روزیهاى پاکیزهات بر من وسعت ده،و در طاعت به کار گیر،و از عذاب و آتشت پناهم ده،و زمانىکه مرا از دنیا بردى از روى رحمت به بهشتت وارد کن.خدایا به تو پناه مىآورم از زوال نعمتت، و از تغییر عافیتت،و از فرود آمدن انتقامت،و از نزول عذابت،و به تو پناه مىآورم از سختى بلا،و افتادن در بدبختى،و از بدى سرنوشت و سرزنش دشمنان،و از شرّ آنچه از آسمان مىرسد،و از شرّ آنچه در کتاب نازل شدهات شرّ قلمداد کردى.خدایا مرا از اشرار و از اهل آتش قرار مده،
وَ لا تَحْرِمْنِی صُحْبَهَ الْأَخْیَارِ وَ أَحْیِنِی حَیَاهً طَیِّبَهً وَ تَوَفَّنِی وَفَاهً طَیِّبَهً تُلْحِقُنِی بِالْأَبْرَارِ وَ ارْزُقْنِی مُرَافَقَهَ الْأَنْبِیَاءِ فِی مَقْعَدِ صِدْقٍ عِنْدَ مَلِیکٍ مُقْتَدِرٍ اللَّهُمَّ لَکَ الْحَمْدُ عَلَى حُسْنِ بَلائِکَ وَ صُنْعِکَ وَ لَکَ الْحَمْدُ عَلَى الْإِسْلامِ وَ اتِّبَاعِ السُّنَّهِ یَا رَبِّ کَمَا هَدَیْتَهُمْ لِدِینِکَ وَ عَلَّمْتَهُمْ کِتَابَکَ فَاهْدِنَا وَ عَلِّمْنَا وَ لَکَ الْحَمْدُ عَلَى حُسْنِ بَلائِکَ وَ صُنْعِکَ عِنْدِی خَاصَّهً کَمَا خَلَقْتَنِی فَأَحْسَنْتَ خَلْقِی وَ عَلَّمْتَنِی فَأَحْسَنْتَ تَعْلِیمِی وَ هَدَیْتَنِی فَأَحْسَنْتَ هِدَایَتِی فَلَکَ الْحَمْدُ عَلَى إِنْعَامِکَ عَلَیَّ قَدِیما وَ حَدِیثا فَکَمْ مِنْ کَرْبٍ یَا سَیِّدِی قَدْ فَرَّجْتَهُ وَ کَمْ مِنْ غَمٍّ یَا سَیِّدِی قَدْ نَفَّسْتَهُ وَ کَمْ مِنْ هَمٍّ یَا سَیِّدِی قَدْ کَشَفْتَهُ وَ کَمْ مِنْ بَلاءٍ یَا سَیِّدِی قَدْ صَرَفْتَهُ وَ کَمْ مِنْ عَیْبٍ یَا سَیِّدِی قَدْ سَتَرْتَهُ و از همنشینى نیکان محروم مگردان،و به زندگى پاکیزه زندهام بدار و به مرگ پاکیزه بمیران،به نیکان پیوندم ده،همنشینى با پیامبران را نصیم فرما،همنشینى در جایگاه صدق،نزد فرمانروایى نیرومند.خدایا تو را سپاس بر نیکى آزمایش و رفتارت،و تو را سپاس بر اسلام و پیروى روش پیامبر،پروردگارا، چنانکه اینان را به دینت هدایت فرمودى،و کتاب خود را به آنها آموختى،ما را هم رهنما باش و به ما هم بیاموز،تو را سپاس بر نیکى آزمایش و رفتارت به ویژه نسبت به من،چنانکه مرا آفریدى،و آفرینشم را نیکو نهادى،و به من آموختى و آموزشم را نیکو نمودى، و راهنمایىام فرمودى،و راهنمایىام را نیکو گرداندى،پس تو را سپاس بر نعمت بخشىات بر من در گذشته و حال،آقاى من چه بسیار محنت غمزایى که از من گشودى،و چه بسیار اندوهى که زدودى،و چه بسیار نگرانى که برطرف ساختى،و چه بسیار بلایى که اى آقاى من برگرداندى،و چه بسیار عیبى که پوشاندى،
فَلَکَ الْحَمْدُ عَلَى کُلِّ حَالٍ فِی کُلِّ مَثْوًى وَ زَمَانٍ وَ مُنْقَلَبٍ وَ مُقَامٍ [مَقَامٍ] وَ عَلَى هَذِهِ الْحَالِ وَ کُلِّ حَالٍ اللَّهُمَّ اجْعَلْنِی مِنْ أَفْضَلِ عِبَادِکَ نَصِیبا فِی هَذَا الْیَوْمِ مِنْ خَیْرٍ تَقْسِمُهُ أَوْ ضُرٍّ تَکْشِفُهُ أَوْ سُوءٍ تَصْرِفُهُ أَوْ بَلاءٍ تَدْفَعُهُ أَوْ خَیْرٍ تَسُوقُهُ أَوْ رَحْمَهٍ تَنْشُرُهَا أَوْ عَافِیَهٍ تُلْبِسُهَا فَإِنَّکَ عَلَى کُلِّ شَیْءٍ قَدِیرٌ وَ بِیَدِکَ خَزَائِنُ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ وَ أَنْتَ الْوَاحِدُ الْکَرِیمُ الْمُعْطِی الَّذِی لا یُرَدُّ سَائِلُهُ وَ لا یُخَیَّبُ آمِلُهُ وَ لا یَنْقُصُ نَائِلُهُ وَ لا یَنْفَدُ مَا عِنْدَهُ بَلْ یَزْدَادُ کَثْرَهً وَ طِیبا وَ عَطَاءً وَ جُودا وَ ارْزُقْنِی مِنْ خَزَائِنِکَ الَّتِی لا تَفْنَى وَ مِنْ رَحْمَتِکَ الْوَاسِعَهِ إِنَّ عَطَاءَکَ لَمْ یَکُنْ مَحْظُورا وَ أَنْتَ عَلَى کُلِّ شَیْءٍ قَدِیرٌ بِرَحْمَتِکَ یَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِینَ پس تو را سپاس بر هر حال،در هر مکان و زمان،و هر منزل و مقام،و بر این حال و هر حال.خدایا مرا در این روز از برترین بندگانت در روزى قرار ده،از خیرى که پخش مىکنى،یا رنجى که برطرف مىنمایى،یا امر بدى که برمىگردانى،یا بلایى که دفع مىکنى،یا خیرى که مىفرستى،یا رحمتى که مىگسترانى،یا عافیتى که بر بندگان مىپوشانى،همانا تو بر هرچیز توانایى،و خزانههاى آسمانها و زمین به دست توست،و تو یگانه بزرگوار عطا بخشى هستى که خواهندهاش بازگردانده نشود،و آرزومندش ناامید نگردد،و عطایش کاستى نپذیرد،و آنچه نزد اوست پایان نیابد،بلکه به فزونى عنایت و خاطر پسندى و عطا و بخشش بیفزاید،و مرا روزى کن از خزانههایت که تمام نمىشود،و از رحمت گستردهات،همانا عطایت ممنوع نبوده،و تو بر هر چیز توانایى،به مهربانىات اى مهربانترین مهربانان.
دوم: هزار مرتبه تسبیحات عشر را که سید به نقل کفعمى ذکر فرموده بخواند و این تسبیحات در اعمال روز عرفه بیاید.
سوم: دعاى اللّهمّ من تعبّا و تهیا را که در روز عرفه و شب و روز جمعه نیز وارد است بخوان ،و متن آن در بیان اعمال شب جمعه گذشت.
چهارم:حضرت سیدالشهدا(ع) و زمین کربلا را زیارت کند و تا روز عید قربان در آنجا بماند تا از شر آن سال محفوظ باشد.
انتهای پیام/ط
