حضرت صادق (ع) می فرماید: پیغمبر عسل را خیلى دوست میداشت، و فرمود بر شما باد به دو شفا: عسل و قرآن.
و از آن حضرت روایت شده است که: خوردن عسل شفاء هر بیمارى است.
خداوند عز و جل می فرماید:
از شکم نحل شراب و خوردنى برنگها و انواع مختلف بیرون مى آید که شفاء مردمان در آن میباشد.
از حضرت رضا (ع): هر کس آب کمرش دگرگونى یابد، شیر مخلوط به عسل او را نافع باشد.
از امام ششم (ع): مردم چون مکیدن و خوردن عسل داروئى نخواهند یافت.
از انس: پیغمبر (ص) فرمود: هر که ماهى یک بار بقصد آنچه در قرآن آمده (فِیهِ شِفاءٌ لِلنَّاس) عسل بخورد، از ۷۷ درد و بیمارى عافیت یابد.
و از آن حضرت (ع) است که فرمود پیغمبر (ص) فرموده است که : هر که امان مى خواهد، عسل بخورد.
و پیغمبر (ص) فرمود: عسل چه خوب خوردنى است، (نیروى) دل را حفظ می کند و سردى سینه را می برد.
از صحیفه حضرت رضا (ع) … از على (ع) می فرماید: سه چیز حافظه را زیاد می کند و بلغم را از بین مى برد: قرآن، عسل، کندر.
و به همان سند از پیغمبر (ص) روایت شده است: اگر در چیزى شفا باشد، در شاخ حجامت و شربت عسل است.
از على (ع): پیغمبر (ص) فرمود: پنج چیز فراموشى را بر طرف می کند، و بحافظه مى افزاید؛ و بلغم را از بین مى برد: مسواک، روزه، خواندن قرآن، عسل، کندر.
پی نوشت:مکارم الأخلاق / ترجمه میرباقرى، ج۱، ص۳۱۳و۳۱۴
