ارسالی از:محمدمهدی اسدزاده
چند هفته پیش با پدرم به جایی رفته بودم. یکی از معلمان بازنشسته را دیدیم. پدرم پس از احوال پرسی جویای حال و احوالش شد. آن معلم بازنشسته برای پدرم نقل کرد که بله آموزش و پرورش ما را خواسته است و من هم باز به تدریس در مدارس مشغولم. شما هم اگر بخواهید براحتی هر چه تمام تر میتوانید تدریس بگیرید. پدرم از وضعیت پسر جوان و تحصیلکرده آن معلم سئوال کرد. و او چنین پاسخ داد که پسرم بیکار است و شروع کرد نالیدن از این که چرا پسرم بیکار است!!!!
بنده خدا شاید نمی دانست که شغل پسرش و هزاران نفر چونان فرزند خود را غصب کرده است. اگر او و سایر بازنشستگان در خانه بنشینند آنقدر فضای کاری در مملکت خالی می گردد که دولت ها مجبور شوند از نیروهای جوان متخصص چونان فرزند او استفاده کنند.
در هفته گذشته، رسانه های کازرونی، خبری تحت عنوان «راه اندازی کلینیک دندان پزشکی فرهنگیان» را منتشر کردند. در متن این خبر سخنی را از زبان مدیریت آموزش و پرورش کازورن میخوانیم که انگاری با تمام افتخار آن را بیان می کند:«با کمبود نیروی انسانی در مقطع ابتدایی مواجه بودیم، که با بکارگیری مجدد تعدادی از نیروهای بازنشسته توانستیم این کمبود را جبران کنیم.»
سئوال این جاست که آیا این مقام مسئول از معضل اشتغال و بیکاری جونان در جامعه خبر ندارد؟ پس چگونه به این امر که بازنشستگان این اداره را به کار مجدد دعوت کرده است افتخار می کند و آن را به این صورت بیان می دارد؟( البته صرفاً مقطع ابتدایی هم نبوده است.) آیا نسل جوانی که وجود دارد از نظر علمی کمتر از نسل بازنشسته است؟
جناب آقای مسئول می توانستند همچون سالیان گذشته این امر را با گرفتن نیروهای حق التدریس حل کنند. نیروهای جوانی که امروز همه شان دکترا، کارشناسی ارشد و کارشناسی دارند، در هر رشته ای که بخواهند در این شهر به وفور یافت می شود. اما خب وقتی مسئولی این قدر نمی خواهد به فکر جوانان دیارش باشد از دیگران چه انتظاری می رود؟ و یا این که نیروهای جوانی را که پرورش یافته همین آموزش و پرورشند را در حدی نمی یابند که بتوانند نسل های بعدی را تربیت کنند؟
متاسفانه جامعه ما با این معضل شدید بیکاری روبروست.
آیا همین مقدار حقوقی که می خواهند بدهند را نمی توانستند به یک جوان بدهند؟ و یا این که جوانان کلاً نبایستی از این موهبت برخوردار گردند؟ یا این که در بین جوانان کسی که بتواند نسل آینده را تربیت کند یافت نمی گردد یعنی قحط الرجال است بین نسل جوان. که اگر این گونه باشه باید یقه همان معلمان را گرفت چرا که آنان خود عامل تربیت این نسل بودند و از سوی دیگر باید فاتحه این جامعه را خواند. و باز می گردیم به گفتمان معلمی که پرچمی بود از پرچم های انقلاب-مرحوم دکتر علی شریعتی- که: پدر مادر ما متهمیم!!!!
در همین چند روز اخیر برای چندصدمین بار در طول چند سال گذشته به اداره کل آموزش و پرورش استان مراجعه کردم و در قسمت استخدامی این اداره کل در مورد نحوه ورود به این ارگان جویا شدم. یکی از کارمندان این بخش در جواب بنده میگوید که تنها راه ورود به این ارگان دانشگاه فرهنگیان است و ادامه میدهد که ما ۶ سال است که نیروی حق التدریس نمی گیریم.
حال چند سئوال پیش می آید. اول این که آیا این معلمان بازنشسته به چه شکلی هم اکنون در حال تدریس می باشند؟ آیا حق التدریس نیستند؟ (یعنی این که به ازای تدریس شان حقوق می گیریند) مسئله بعدی که بخش استخدامی این اداره کل بیان می دارد این است که در سال گذشته ما تمام نیروهای حق التدریس را استخدام رسمی کرده ایم. پس چگونه می شود که امروز نیز دولت اعلام می دارد که نیروهای حق التدریس را استخدام رسمی می کنیم؟ پس معلوم می گردد که کسانی به صورت حق التدریس در این اداره مشغول شده اند که البته معلوم نیست این افراد چگونه وارد شده اند؟
اما مسئله اشتغال تنها به آموزش و پرورش برنمی گردد. بلکه در سایر ارگان ها و ادارات هم متداول است.
بگزارید به درد بالاتری که متاسفانه نمایندگان مجلس به آن دچار شده اند که یا از روی علم یا جهل نسبت به اطراف شان می باشد. و آن این که در طول یک هفته اخیر مسئله ای در مجلس مورد بحث قرار گرفت که متاسفانه رای نیاورد. روزنامه اطلاعات در روز سه شنبه ۱۲ آذر ماه گزارش این طرح را چنین می نویسد:«طرح دو فوریتی ممنوعیت به‌کارگیری بازنشستگان در مشاغل اجرایی و ستادی، در جلسه علنی دیروز مجلس شورای اسلامی مورد بحث قرار گرفت و در پی رد درخواست حذف دو فوریت آن، کلیات این طرح به تصویب نرسید. مخالفان، تصویب این طرح را موجب ایجاد اختلال در روند کارهای دولتی دانستند و محمدباقر نوبخت معاون برنامه‌ریزی و نظارت راهبردی رئیس جمهوری، اظهار داشت: نمایندگان فکر می‌کنند که دولت با استخدام نیروهای بازنشسته، می‌خواهد خود را از نعمت جوانان محروم کند که به هیچ وجه چنین نیست. وی افزود: مجموع نیروهای بازنشسته شاغل در دولت ۲۵ هزار نفرند، اما قرار نیست همه آنها بمانند، بلکه در آینده نیروهای جوان جایگزین آنان خواهند شد.» سخنان دکتر لاریجانی-ریاست مجلس شورای اسلامی هم پس از رای گیری در خور توجه است که روزنامه اطلاعات روز سه شنبه ۱۲ آذر آن را چنین آورده است:«دولت، باید به دغدغه‌های نمایندگان توجه کند، زیرا دغدغه درستی است، ولی احساس نمایندگان آن است که افرادی که از جریان‌های مختلف در کشور حضور دارند، توان کافی برای کارکردن دارند، ولی به کار گرفته نمی‌شوند، زیرا سن وزیر بالاست و از رفقای مسن استفاده می‌کند. وی افزود: به این دغدغه احترام بگذارید و این اشکال را رفع کنید، زیرا نمایندگان به خاطر شرایط کشور به این طرح رأی ندادند، ولی دغدغه‌شان شریف است.»
متاسفانه در طول یک هفته اخیر بنده شخصاً چندین بار با تلفن همراه جناب دکتر محمدصادقی-نماینده مردم کازرون در مجلس شورای اسلامی- تماس گرفتم تا مسئله را پیگیری نمایم، اما موفق نشدم.
در پایان ذکر چند نکته را لازم می دانم که امیدوارم مسئولین به آن پاسخ دهند: چرا به جای این که جوانان حتی به صورت پاره وقت و حق الزحمه ای به کار گرفته شوند از نیروهای بازنشسته استفاده می گردد؟ آیا نسل به اشتغال رسیده توانایی بر عهده گرفتن این مسئولیت ها را ندارد؟ این در حالی است که سازمان بسیج مستضعفین به پرورش نیروهای جوانی -دارای گرایشهای مختلف فکری و سیاسی- برای پست های مدیریتی اقدام کرده است. چرا جوانان باید بیکار باشند و بازنشستگان همچنان سر کار؟ چرا تکلیف چند شغله ها مشخص نمی شود؟
باسلام آموزش و پرورش نیاز مند یک خانه تکانی است تا از نیروهای جوان و مستعد و مجهز به علم روز استفاده کند ولی چون جوان امروز با وارد شدن به اموزش و پرورش آن دغدغه و نیازی که که دارد در آموزش و پرورش نخواهد یافت ف دچار یک نوع سر خوردگی خواهد شد چراکه اکنون چند سالی است که هوشمند سازی و استفاده از تکنولوژی در مدارش شروع شده ولی متاسفانه بودجه و امکانات لازم ، جهت تجهیز مدارس وجود ندارد و چون دولت توانایی تجهیز را ندارد از مردم کمک می گیرد که این امر باعث به تاخیر افتادن طرح ها می گردد و جوابگوی جوان امروز نیست . هرچند که امروز جوان لیسانسه ما در ردیف کارگران دارای سواد پایین هم طراز گشته و متاسفانه به ان هم رضایت دارد ولی این راهش نیست جوان تحصل کرده شغل آبرومند می خواهد که متاسفانه با سپری شدن جوانی این خواسته برحقش لگد کوب می شود متاسفانه مجلسیان بیشتر به فکر اشتغال آینده خویشند نه این جوانان نجیب . دریابید این جوانان را این سرمایه های ارزشمند انقلاب را به نظر بنده شهدا که رفتند ولی نرفتند که این گونه جوانان بعد خودشان در برآورده شدن نیاز اولیه شان دچار مشکل شوند دریابید این شهدای زنده را که در حال تلف شدن هستند . بنده سی سال پیش هم به این شیوه تحصیل کردم و برای ما خوب نیست که از تکنولوژی و نو آوری ها عقب بمانیم و آن میسر نمی شود مگر بدست توانای جوان مستعد و مجهز به سلاح امروزی .