آنچه که روشن است بیش از این نمی‌توان وزارت ورزش و جوانان را برای داشتن یک وزیر معطل نگه داشت؛ این درحالی است که دولت بدون نظرهای کارشناسی شده، گزینه های خود را به مجلس معرفی می کند و مجلس نیز در ادامه آنها را رد می کند.
به گزارش نبض سحر به نقل از دانا، دو ماه پیش مسعود سلطانی فر به عنوان اولین وزیر پیشنهادی دولت یازدهم برای وزارتخانه ورزش و جوانان معرفی شد و همه نگاه ها به دنبال اخذ رأی اعتماد او در مجلس بود.
کسی که رئیس جمهور با لقب کامپیوتر متحرک او را به مجلس آورد، نتوانست از نمایندگان مجلس رای اعتماد بگیرد و با ۱۴۸ رای مخالف در برابر تنها ۱۱۷ رای موافق، پرونده وزارتش در دولت تدبیر و امید، برای همیشه بسته شد. این روزها سلطانی فر بر یکی از ۳۱ صندلی شورای اسلامی شهر تهران تکیه زده و به عضویت کمیسیون برنامه و بودجه درآمده است.
مجلس برای عدم رأی اعتماد به سلطانی فر دلایل زیادی داشت اما برخی این عدم رای را مخالفت نمایندگان قومیتی با وی عنوان کرده و برخی دیگر لابی مدیران ورزشی را موثر دانستند.
نداشتن تخصص در حیطه ورزش و جوانان، سابقه سیاسی و خروج از اعتدال از دیگر دلایلی بود که مجلس به سلطانی فر رأی اعتماد نداد.
دومین وزیر پیشنهادی دولت یازدهم که تلاش‌هایش در راهروهای کمیسیون‌های مجلس شورای اسلامی بی نتیجه ماند، رضا صالحی امیری بود. گزینه‌ای که با ۱۰۷ رای موافق، ۱۴۱ رای مخالف و ۱۳ رای ممتنع، همچون سلطانی فر نتوانست بر کرسی وزارت ورزش و جوانان تکیه زند و سرنوشتش به اولین وزیر پیشنهادی این وزارتخانه گره خورد.
صالحی با مشکلات جدی تری روبرو بود. وی علاوه بر نداشتن تخصص کافی در حوزه جوانان و ورزش، مشکلات دیگری در مسائل امنیتی و اقتصادی داشت که مانع رای اعتماد مجلسی ها به وی شد.
نادران، نماینده مردم تهران به افشاگری های گسترده علیه صالحی امیری پرداخت و علت های مخالفت خود با صالحی امیری را چنین توضیح داد: دلیل اول پرونده بیمه ایران است، این پرونده حکایت از فساد سازمان یافته گسترده دارد و تا به حال به اتهامات دهها تن از متهمان پرونده رسیدگی و برای بیش از ۵۰ متهم حکم قضایی و کیفری صادر شده است.
سومین وزیر پیشنهادی برای تصدی در وزارتخانه ورزش و جوانان نصراله سجادی بود؛ سجادی که می توانست با ۶۲ سال سن رکورد سنی وزرای دولت را افزایش دهد از دستیابی به این وزارت خانه بازماند. سجادی از مجموع ۲۵۳ رأی مأخوذه نمایندگان، با ۱۲۴ رأی موافق و ۱۰۷ رأی مخالف و ۲۲ رأی ممتنع نتوانست تصدی وزارت ورزش و جوانان را در دست بگیرد.
موافقان برنامه‌های سجادی تخصص، تجربه مدیریتی و حضور مستمر در عرصه‌های ورزشی را جزو ویژگی‌های مثبت و نقاط قوت وزیر پیشنهادی ورزش و جوانان عنوان کردند؛ اما مخالفان برنامه‌های وزیر پیشنهادی ورزش و جوانان نیز سن بالا، نداشتن برنامه در حوزه جوانان و محدود شدن سوابق مدیریتی سجادی در حوزه المپیک و آسیایی را از دلایل مخالفت خود برشمردند.
دولت یازدهم برای چهارمین بار وزیر پیشنهادی خود را برای ورزش و جوانان معرفی کرد؛ پای محمود گودرزی، رئیس دانشکده تربیت بدنی وعلوم ورزشی دانشگاه تهران از سال ۸۷ تا کنون، به راهرو های مجلس باز شد.
آنچه که روشن است بیش از این نمی‌توان وزارت ورزش و جوانان را برای داشتن یک وزیر معطل نگه داشت؛ این درحالی است که دولت بدون نظرهای کارشناسی شده، گزینه های خود را به مجلس معرفی می کند و مجلس نیز در ادامه آنها را رد می کند.
به نظر می رسد مخالفت مجلسی ها را باید خارج از فضای سیاسی تحلیل کرد. جایی که همه وزرای پیشنهادی در آن مشکل داشته اند. مجلس بر سر تمامی وزاری پیشنهادی یک دلیل مشترک جهت مخالفت داشت. وزاری پیشنهادی یا تخصصی در زمینه ورزش و جوانان نداشته یا حداقل در یکی از این دو حوزه بی تجربه هستند.
در دولت احمدی نژاد نیز بر سر رای اعتماد وزیر ورزش و جوانان مشکلاتی از این دست به وجود آمد.
باید ببینیم چهارمین وزیر پیشنهادی دولت یازدهم از گود مجلس چگونه بیرون می آید.
انتهای پیام/
